Η σημερινή (22/1) μέρα είναι ιστορική για τον κινηματογράφο, καθώς έκανε πρεμιέρα στην Ελλάδα η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για την ταινία «Γκόλφω», η οποία και έκανε πρεμιέρα στις 22 Ιανουαρίου του 1915. Πρόκειται για την πρώτη εκδοχή της συγκεκριμένης ταινίας, αφού στη συνέχεια γυρίστηκε και πάλι, το 1955 υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ορέστη Λάσκου.
Η πρώτη κινηματογραφική «Γκόλφω» γυρίστηκε το 1914 στα στούντιο της οδού Χαλκοκονδύλη στην Αθήνα από τον Σμυρνιό σκηνοθέτη και παραγωγό Κώστα Μπαχατώρη, με γνωστούς ηθοποιούς εκείνης της εποχής, μέλη των λεγόμενων «μπουλουκιών», οι οποίοι και έκαναν τουρ στην επαρχία, παίζοντας το θεατρικό έργο του Περεσιάδη σε πόλεις και χωριά.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Βιργινία Διαμάντη. Δεν είναι πολλές πληροφορίες γνωστές για την ηθοποιό. Πρωταγωνίστησε σε ακόμη μια ταινία το 1916 με τίτλο «Κέρινη Κούκλα».
Πήρε μέρος, μεταξύ άλλων, στις επιθεωρήσεις «Παγκόσμιο Λεύκωμα», «Κουλουβάχατα», «Πολεμικά Παναθήναια» και το 1917 σχημάτισε δικό της επιθεωρησιακό θίασο (στα Θέατρα «Θησείου» και «Λαού»).
Στην «Γκόλφω» σε βασικούς ρόλους επίσης, έπαιξαν οι ηθοποιοί Ολυμπία Δαμάσκου (1878-1951), Ζάχος Θάνος (1884-1946) και Γεώργιος Πλουτής.
Ο παραγωγός, Σπυρίδων Μπαχατώρης ξόδεψε 100.000 δραχμές για την ταινία, ποσό μυθικό για την εποχή εκείνη, που όμως δεν είχε αντίκρυσμα στο «ταμείο», με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει οριστικά τα φιλόδοξα κινηματογραφικά σχέδιά του.
Έμεινε, όμως, στην ιστορία ως ένας από τους πιονιέρους του ελληνικού κινηματογράφου, σύμφωνα με το sansimera.
Η πρεμιέρα της ταινίας, που ήταν ασπρόμαυρη και βουβή, δόθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1915 στον κινηματογράφο «Πάνθεον» της πλατείας Ομονοίας (Πανεπιστημίου 73). Η κριτική στάθηκε ευμενής απέναντί της, αν και επισήμανε τα πολλά τεχνικά λάθη της. Η ταινία δεν έχει διασωθεί.
H υπόθεση της ταινίας
Η φτωχή και ορφανή Γκόλφω, μια όμορφη νεαρή βοσκοπούλα που ξενοδουλεύει υπηρετώντας τον τσέλιγκα Ζήση, γνωρίζει τον έρωτα στα μάτια ενός παλικαριού της περιοχής, του βοσκού Τάσου.
Κι ενώ την πολιορκεί το αρχοντόπουλο της περιοχής, ο Κίτσος, εκείνη αρνείται τις προτάσεις του και παραμένει πιστή στους όρκους αγάπης που έχει ανταλλάξει με τον Τάσο.
Οι δύο νέοι αρραβωνιάζονται και ετοιμάζονται να παντρευτούν, όταν ο Τάσος δέχεται πιεστικά προξενιά για την εξαδέλφη του Κίτσου και κόρη του τσέλιγκα, Σταυρούλα.
Παρά την αρχική του άρνηση, ο Τάσος τελικά δελεάζεται από τη μεγάλη προίκα της Σταυρούλας και διώχνει την Γκόλφω. Η νεαρή κοπέλα απελπίζεται, χάνει τα λογικά της και καταριέται τον Τάσο.
Λίγο πριν από τον γάμο τους, η παραλογισμένη πια Γκόλφω σηκώνει την κατάρα και τους εύχεται κάθε ευτυχία. Ο Τάσος κλονίζεται από το μεγαλείο του έρωτά της, αλλάζει γνώμη και τρέχει στο κατόπι της, είναι όμως αργά. Η Γκόλφω έχει φαρμακωθεί και ξεψυχά στα χέρια του. Ο Τάσος αυτοκτονεί στο πλευρό της.
Η δεύτερη εκδοχή της
Η «Γκόλφω» ξαναγυρίστηκε το 1955 με τους Αντιγόνη Βαλάκου και Νίκο Καζή στους βασικούς ρόλους. Μάλιστα, πρόκειται για την πιο επιτυχημένη ταινία με φουστανέλες, καθώς έκοψε 115.285 εισιτήρια και ήρθε στην τρίτη θέση σε 14 ταινίες.
Σε δεύτερους, αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους εμφανίζονται οι Μίμης Φωτόπουλος και Κώστας Χατζηχρήστος, κάτι που είθισται στις βουκολικές ταινίες, να εμφανίζεται κάποιος κωμικός ηθοποιός.
Επίσης, ήταν η πρώτη ταινία για την οποία και συνέθεσε μουσική ο σπουδαίος συνθέτης, Τάκης Μωράκης, ενώ η σκηνοθεσία ήταν του Ορέστη Λάσκου.
Μάλιστα, η παραγωγή ήταν της Φίνος Φιλμ και πρόκειται για μια από τις μόλις τέσσερις ταινίες που γύρισε ο Λάσκος με την εταιρεία, παρόλο που με τον Φίνο τους συνέδεε μια βαθιά φιλία.
Οι άλλες τρεις ήταν οι: «Άγνωστος», «Αντίο Ζωή» και «Για ποιον Χτυπάει η Κουδούνα».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ