Στα αζήτητα βρισκόταν εδώ και 6 μήνες η 55χρονη Σταυρούλα Γκουγκουλιά, η οποία είχε εξαφανιστεί τον Αύγουστο από το σπίτι της στην Κυψέλη.
Όπως διαπιστώθηκε, η αδικοχαμένη γυναίκα που βρέθηκε σε προχωρημένη σήψη στις 24 Αυγούστου, στη θάλασσα κοντά στη βραχονησίδα Πλατειά στον Πόρο, ήταν τελικά η 55χρονη Σταυρούλα, με τη σορό της να βρίσκεται στον νεκροθάλαμο της ιατροδικαστικής υπηρεσίας στον Πειραιά.
Μάλιστα, στις 20 Αυγούστου, ένας λουόμενος είδε στην παραλία Εδέμ στο Φλοίσβο μια γυναίκα με μαύρα μαλλιά ηλικίας, περίπου 55 ετών, να μπαίνει στη θάλασσα αφού πρώτα είχε αφήσει τα προσωπικά της αντικείμενα στην αμμουδιά.
«Ήταν κοντά στις 9:30 με 10:00 . Εγώ καθόμουν στην παραλία, ήταν πέντε μέτρα μακριά. Φορούσε μαύρα ρούχα και την είδα που μπήκε στη θάλασσα.
Μετά από περίπου 40 λεπτά δεν είδα να βγαίνει. Δεν φαινόταν όμως ότι ήταν προβληματισμένη και ήθελε να αυτοκτονήσει», ανέφερε ο λουόμενος στην κάμερα της εκπομπής «Φως στο Τούνελ».
Ο μάρτυρας αποκάλυψε ότι την επόμενη μέρα το πρωί που πήγε πάλι σε εκείνο το σημείο, παρατήρησε τα προσωπικά αντικείμενα που είχε αφήσει η γυναίκα από το προηγούμενο βράδυ.
«Τότε ενημέρωσα κάποιες άλλες γυναίκες που ήταν εκεί και εκείνες μίλησαν με τη ναυαγοσώστρια. Μετά ήρθε το λιμεναρχείο έψαξε την τσάντα αλλά δεν βρήκε κανένα προσωπικό στοιχείο. Εγώ τους είπα τι είχα δει και μετά από μέρες η ναυαγοσώστρια μου είπε ότι τη βρήκαν νεκρή αλλά δεν αναγνωρίζεται», πρόσθεσε.
«Τα αζήτητα είναι στίγμα για την κοινωνία μας»
Αναφερόμενη στα συνταρακτικά στοιχεία της εκπομπής, αλλά και στα «αζήτητα», που βρίσκονται χιλιάδες άνθρωποι, η τύχη των οποίων αγνοούνταν, η Αγγελική Νικολούλη, υπογράμμισε:
«Ο κώδωνας κινδύνου πρέπει να σημάνει για όλους μας.
Να μην επιτρέψουμε αυτή τη βία, να μην επιτρέψουμε την εκμετάλλευση της αρπαγές ανηλίκων, όχι να δίνουμε αυτό που έλεγα και πριν το σημάδι για μία εξαφάνιση ενός παιδιού χωρίς να βλέπουμε τι κρύβεται από πίσω. […]
Είναι μια υπόθεση που πονάει πολύ την εκπομπή. Αυτά τα 29 χρόνια, ψάχνοντας έχουμε βρει 40 συνανθρώπους μας, πάνω από 40, σε τι να πω…
Θαμμένους με τους σταυρούς, με ένα νούμερο σε ψυγεία, αλλά εκείνο, που ήταν τραγικό, που ήταν που δεν μπορούσα να το συλλάβω ανθρώπους ήταν τα χωνευτήρια.
Ήταν παιδιά αυτά που είχανε εξαφανιστεί και δεν είχαν στοιχεία πάνω τους και επειδή δεν είχαν να τα βάλουν, τα είχαν μπερδέψει οι αρχές τα πήγαιναν σε χωνευτήριο.
Στο τέλος, δεν είχε ούτε η μάνα, ούτε ο πατέρας κανένας δεν είχε να πάρει κάτι από το παιδί.
Αυτό είναι στίγμα, είναι προσβολή για όλους μας και για την κοινωνία, να ερχόμαστε και να λέμε τα ίδια και τα ίδια συνέχεια άνθρωποι».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ