Στη Χαλκιδική ζει εδώ και μερικές εβδομάδες ο 28χρονος, Shiv Kumar, από το Νέο Δελχί, ο οποίος επελέγη μεταξύ εκατοντάδες άλλων υποψηφίων για τη θέση του κτηνοτρόφου στη Γαλάτιστα.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο 28χρονος αποκάλυψε τη χαρμόσυνη είδηση αρχικά σε έναν φίλο του, τον Shorab, και αμέσως μετά στη γυναίκα του.
«Ο φίλος μου πέταξε από τη χαρά του με τα νέα. Eυτυχώς το νέο αφεντικό ήθελε περισσότερα άτομα του ενός και έτσι βολεύτηκε και ο Shorab.
Το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου, περισσότερες 44.000 ρουπίες (πάνω από 500 ευρώ), δεν καλύπτεται από καμία υπηρεσία, ούτε από το νέο αφεντικό.
Μέχρι και ο ανιψιός μου άνοιξε τον κουμπαρά του και μου έδωσε το ένα ευρώ (90 ρουπίες περίπου) που είχε μαζέψει», αναφέρει ο 28χρονος Ινδός.
Όπως είπε, αντίστοιχη ήταν και η κατάσταση που βίωνε ο 22χρονος Shorab, αν και πέρα από την αγωνία του να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την εξασφάλιση του αεροπορικού εισιτηρίου, ο ίδιος δεν χρειάστηκε να πιεστεί συναισθηματικά, αφού δεν είναι «ούτε παντρεμένος και ούτε καν λογοδοσμένος».
«Ήμουν απλώς χαρούμενος με το γεγονός ότι μου χαμογέλασε η τύχη», είπε ο Shorab.
Οι δυο άντρες ταξίδεψαν για περισσότερες από έντεκα ώρες προκειμένου να φτάσουν στην Ελλάδα, αφού η πτήση τους ήταν με ανταπόκριση από το Νέο Δελχί και φτάνοντας στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» από την Αθήνα, τους υποδέχτηκαν άνθρωποι του Αγροτικού και Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Γαλάτιστας και το νέο τους αφεντικό.
«Έκτος από τα δύο κρεβάτια, έχουμε την κουζίνα μας, μπάνιο, θέρμανση, τηλεόρασή και δωρεάν ίντερνετ.
Μιλάμε καθημερινά με βιντεοκλήση με την οικογένειά μας και έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε προκειμένου να μην νοιώθουμε αποκομμένοι από την ζωή μας όπως την ξέραμε στην Ινδία», επισημαίνουν οι δύο άντρες, δηλώνοντας ικανοποιημένοι με τις συνθήκες διαβίωσής τους και τις παροχές που τους προσφέρονται.
Όπως είπαν, ισχυρό κίνητρο για να πάρουν την απόφαση και να έρθουν στην Ελλάδα, ήταν ο μισθός τους, αφού «άλλο είναι εκατό εξήντα εννιά ρουπίες ημερησίως, σχεδόν δύο ευρώ δηλαδή και εντελώς διαφορετικό το μεροκάματο στην Ελλάδα που φτάνει μέχρι και τα 25 ευρώ ημερησίως».
«Σε αυτό το ποσό δεν συνυπολογίζεται η ασφάλισή τους, ούτε και τα εξτρά που εξασφαλίζουν με τις υπερωρίες τους.
[…] Πρέπει στις 6.30 το πρωί να βρισκόμαστε ήδη στα ζώα και να τα φροντίζουμε, αλλά δυστυχώς ακόμη δεν το έχουμε καταφέρει. Πάμε με μία ώρα καθυστέρηση και το αφεντικό μας μαλώνει ελαφρά και με το δίκιο του…
Φταίει η διαφορά ώρας ανάμεσα στις δύο χώρες και δυσκολευόμαστε ακόμα να το συνηθίσουμε», λένε γελώντας και εκφράζουν την ελπίδα τους να καταφέρουν το πρωινό ξύπνημα.
Μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι, αλλά και οι Έλληνες στη μονάδα είναι η επικοινωνία, καθώς μιλούν πολύ λίγα αγγλικά.
Στο χρονικό διάστημα που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι Ινδοί πήγαν δύο φορές στο χωριό της Γαλάτιστας προκειμένου να προμηθευτούν κάποια είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης, ενώ αναφέρουν:
«Εμείς ήρθαμε εδώ για δουλειά. Να μαζέψουμε χρήματα, να στείλουμε στις οικογένειές μας, δεν χρειαζόμαστε κάτι άλλο.
Αν έχουμε κουράγιο, βρισκόμαστε με τους άλλους δύο συντοπίτες μας που εργάζονται σε άλλη κτηνοτροφική μονάδα λίγα λεπτά μακριά από τη δική μας», σημείωσαν.