«Καλό βόλι» και «Θα το ρίξω δαγκωτό», είναι δύο από τις άκρως διαδεδομένες εκφράσεις μέχρι και σήμερα, από που προέρχονται όμως;
Η ευχή «καλό βόλι» έχει τις ρίζες της ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν για αρκετά χρόνια από το 1864 και έπειτα, οι Έλληνες ψηφοφόροι για να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους, χρησιμοποιούσαν «σφαιρίδια», δηλαδή μικρές σφαίρες από μολύβι.
Πως γινόταν η εκλογική διαδικασία;
Ήδη από τις πρώτες εκλογικές διαδικασίες του νεοελληνικού κράτους, που γίνονταν με σφαιρίδια, οι κάλπες ήταν ορθογώνια μεταλλικά κουτιά και κάθε υποψήφιος είχε από μία.
Εσωτερικά ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη.
Στο δεξί, που ήταν χρωματισμένο λευκό, ήταν το «ναι», ενώ στο αριστερό, με το μαύρο χρώμα, το «όχι».
Στο μπροστινό μέρος είχε έναν σωλήνα όπου ο ψηφοφόρος έβαζε το χέρι του και έριχνε το σφαιρίδιο, δεξιά αν ήθελε να υποστηρίξει τον υποψήφιο και αριστερά αν ήθελε να τον καταψηφίσει, δίχως όμως να φανερώνεται η απόφασή του.
«Θα το ρίξω δαγκωτό»
Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο τρόπο ψηφοφορίας με τα σφαιρίδια, προέκυψαν και οι εκφράσεις «τον μαύρισα», όπου ο σφαιροδότης φώναζε το όνομα του υποψηφίου και τον ψηφοφόρο που ήθελε να τον καταψηφίσει έριχνε το σφαιρίδιο στη μαύρη πλευρά της κάλπης.
Υπήρχαν ωστόσο, και εκείνοι που πήγαιναν… ένα βήμα παρακάτω και δάγκωναν τον μολυβένιο βώλο προκειμένου να αναγνωρίζεται στην καταμέτρηση και έτσι βγήκε και η περίφημη φράση «θα το ρίξω δαγκωτό”».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ