«Η αδικία με ενοχλεί από μικρό παιδάκι, είτε αφορά ανθρώπους, είτε ζώα», είπε – μεταξύ άλλων – η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Mega, το βράδυ της Δευτέρας (2/10), στη διάρκεια της οποίας αναφέρθηκε στον πατέρα της, Νίκο Κούρκουλο, την μητέρα της, Μαριάννα Λάτση, αλλά και στο πώς βλέπει την κοινωνία με τα δικά της μάτια.
Για τον πατέρα της, τον αγαπημένο ηθοποιό, Νίκο Κούρκουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2007, σε ηλικία 72 ετών, είπε:
«Είχα έναν μπαμπά που ήταν πολύ κάθετος στο να μην δημιουργηθεί μια φούσκα. Μου μιλούσε για πολλά πράγματα, ακόμα και για πράγματα που δεν λέγονται σε μικρά παιδιά.
Ήμουν 5-6 χρονών, και ο πατέρας μου είχε μια συνήθεια, πάντα με έβαζε για ύπνο και καθόταν δίπλα μου μία με δύο ώρες, πριν τον ύπνο, ανάλογα με το τι είχε να πει.
Μου μιλούσε για το ότι ο απλός κόσμος ζει έτσι, δεν θέλω να νομίζεις ότι αυτό που ζούμε εδώ είναι το φυσιολογικό, γιατί δεν είναι.
Είχε πολύ άγχος για το αν θα γίνω καλός άνθρωπος, φυσιολογικός άνθρωπος.
Ο ίδιος ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία του και είχε άγχος να προλάβει να μου δώσει κάποια μαθήματα, τα οποία ήξερε ότι δεν θα είναι εκεί για να μου τα πει, όταν θα είμαι πιο μεγάλη ηλικιακά.
Ο πατέρας μου ήταν άρρωστος από πριν, είχε γίνει λάθος διάγνωση αρκετά χρόνια πριν, από γιατρούς εδώ στην Ελλάδα.
Στα 6 μου έγινε η επίσημη διάγνωσή του και συνέχισε να παλεύει μέχρι να φύγει.
Ο Νίκος Κούρκουλος ήταν ίδιος, όπως στις ταινίες του περίπου, έτσι και στη ζωή του. Ήταν πολύ δίκαιος, αφοπλιστικά ειλικρινής, πολύ καλός άνθρωπος και καλός πατέρας, μου έδινε πάντα σημασία, ήταν πάντα εκεί, αν και πολυάσχολος με το Εθνικό θέατρο, το οποίο υπηρέτησε μέχρι τέλους.
Εγώ κατάλαβα για την υγεία του ότι είναι κάτι μη αναστρέψιμο, όταν μου είπε ότι δεν θα πάω στη δουλειά. Ήταν πολύ περήφανος άνθρωπος και δεν έδειχνε πολλά, ότι δεν είναι καλά.
Εκεί ξέσπασα μόνη μου, εκεί θρήνησα τον πατέρα μου, γιατί πάντα πήγαινε στη δουλειά του. Ήταν περίπου μια εβδομάδα πριν φύγει.
Όταν έχεις έναν τέτοιον πατέρα που, όντας πάρα πολύ άρρωστος, συνέχιζε να πηγαίνει στη δουλειά του κανονικά, αισθάνομαι ότι εγώ δεν έχω κανένα δικαίωμα να κάθομαι σπίτι και να βλέπω Netflix».
Για την μητέρα της, Μαριάννα Λάτση, είπε: «Είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος που λατρεύει τα παιδιά της, αλλά δεν είναι η παραδοσιακή μαμά.
Δεν έχει μαγειρέψει για εμάς και δεν έχει κάνει τα παραδοσιακά πράγματα με τα παιδιά της.
Αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία για την αγάπη της προς εμάς και το τι θα κάνει, αν κάποιος μας πειράξει.
Στην όψη της αισθάνομαι ασφάλεια, το καταφέρνει ακόμα. Την ημέρα που γεννούσα ήταν εκεί και μόνο που ήταν, για μένα ήταν σαν Θεός».
«Η αδικία με ενοχλεί από μικρό παιδάκι, είτε αφορά ανθρώπους, είτε ζώα»
Όσον αφορά τη δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη, που τον έσπρωξαν από τον καταπέλτη του Blue Horizon στο λιμάνι του Πειραιά, η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση είχε κάνει μια ανάρτηση για το πως φέρονται κάποιοι στους απλούς ανθρώπους και πως στους πλούσιους και είχε συζητηθεί πολύ. Για το ζήτημα αυτό, είπε:
«Ούσα στη θέση που είμαι, βλέπω τη συμπεριφορά του κόσμου. Από τον απλό κόσμο έχω καλύτερη εικόνα του πώς συμπεριφέρονται σε εμάς, σε αντίθεση με τον απλό άνθρωπο.
Έχω κύκλο που περιλαμβάνει μόνο κανονικούς ανθρώπους. Ένα μέρος των ανθρώπων της δικής μου επιφάνειας έχουν κάποια πιστεύω που δεν συνάδουν με τα δικά μου.
Η αδικία με ενοχλεί από μικρό παιδάκι, είτε αφορά ανθρώπους, είτε ζώα.
Και επειδή είμαι άνθρωπος που έχω ενσυναίσθηση και με χτυπάει ψυχολογικά η αδικία, είναι ένας τρόπος να βγάλω το άχτι μου.
Από την άλλη, βλέπω έναν κόσμο στα media που είναι στημένος. Υπάρχει μια αυτοσκηνοθεσία που είναι ψευδής.
Το τέλειο δεν υπάρχει ούτε για μένα, που υποτίθεται ότι έχω ό,τι μπορεί για να είναι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος. Η δική μου πραγματικότητα είναι μακριά από αυτό.
Η ζωή μου είναι σίγουρα διαφορετική από του μέσου Έλληνα, αλλά στη βάση της έχει πολλά κοινά, κοινούς προβληματισμούς, αρκετά κοινό πρόγραμμα, μπορεί να δουλεύω από 8ωρο μέχρι το βράδυ στις 10».
«Είχα πάντα παραγωγική δραστηριότητα, αισθάνομαι ότι έχω πολλά να κάνω. Έχω ανοίξει πολλά μέτωπα, χειρίζομαι τρεις ΜΚΟ.
Έτσι που έχω στήσει τη ζωή μου, δεν μπορώ και να μην δουλέψω. Είχα δύο γονείς που ήταν πάντα παραγωγικοί, ποτέ δεν κάθονταν.
Έχω ένα σύζυγο, αυτός κι αν είναι παραγωγικός! Πιστεύω ότι έχουμε έρθει στη ζωή για κάποιο λόγο, αν είναι να πίνουμε μαργαρίτες, δεν ωφελείται ο πλανήτης», είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξής της.
«Ήμουν άριστη μαθήτρια για πολλά χρόνια και μετά πιο πολύ από κοινωνική πίεση άρχισα να χαλάω.
Πήγα σχολείο στο Λάτσειο, ήταν δύσκολη η προσαρμογή σε ένα σχολείο που είχε το όνομά μου, δεν είχα ωραία σχολικά χρόνια και δυσκολεύτηκα να βρω τη θέση μου.
Μικρότερη ήταν περισσότερο βάρος παρά βοήθεια το επώνυμό μου, γιατί στα παιδιά το διαφορετικό δεν είναι αποδεκτό κι εγώ, μόνο λόγω του επιθέτου μου, ήμουν διαφορετική.
Ήμουν ένα ντροπαλό παιδί, πολύ κλεισμένο στον εαυτό του, μέσα στα βιβλία και στα ζώα από τότε, δεν ήμουν κοινωνική ως παιδάκι».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ