Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 96 ετών στο σπίτι του στη Ρώμη της Ιταλίας ο μεγάλος νεοελληνιστής Μάριο Βίττι.
Γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη και έμαθε τόσο τα ιταλικά, όσο και τα ελληνικά λόγω της καταγωγής της μητέρας του.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετακόμισε στην Ιταλία και σπούδασε στη Ρώμη όπου ξεκίνησε το έργο του ως ερευνητής της νέας ελληνικής λογοτεχνίας.
Από το 1957 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης «L’Orientale», το 1968 διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο, δίδαξε για πολλά χρόνια νέα ελληνικά στο πανεπιστήμιο της Τούσια, ενώ υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης και Θεσσαλονίκης.
Πρόσφατα δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Τοσκάνης, ενώ η έδρα νεοελληνικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Ρώμης τού αφιέρωσε το Παρατηρητήριο του Εργαστηρίου για την ελληνική γλώσσα.
Η ελληνική λογοτεχνία χρωστά στον Βίττι τη δεύτερη γέννηση του παλαιότερου κειμένου του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου (ο διάλογος του Νικολάου Σοφιανού), του θρησκευτικού δράματος Ευγένα – (Βενετία 1646) του Θεόδωρου Μοντσελέζε από τη Ζάκυνθο και 2 τόμων κειμένων του Ανδρέα Κάλβου. Ο Βίττι ανακάλυψε και έκανε γνωστό το βιβλίο ενός ανώνυμου Έλληνα συγγραφέα, που δημοσιεύθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1870, με τίτλο «Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι»).
O Μάριο Βίττι τα έργα των Γιώργου Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη, ενώ ήταν στενός φίλος του τελευταίου, όπως επίσης του Μίκη Θεοδωράκη και πολλών άλλων λογοτεχνών και καλλιτεχνών της χώρας μας.
Τιμήθηκε από τα πανεπιστήμια του Παρισιού, της Θεσσαλονίκης, της Κύπρου, όπως και από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
Στην Ιταλία είχε δημοσιεύσει το πολυμεταφρασμένο έργο του Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
Είχε διατελέσει πρόεδρος της Ιταλικής Ένωσης των Νέων Ελληνικών Σπουδών (Associazione Nazionale di Studi Neogreci).
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ