Με τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνο Ζέρβα, γευμάτισε σήμερα (9/11) το μεσημέρι η Μόνικα Μπελούτσι, με την Ιταλίδα σταρ να βρίσκεται στην πόλη στο πλαίσιο του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους, ο κ. Ζέρβας τόνισε ότι η διάσημη ηθοποιός απόλαυσε τη γαστρονομία της πόλης, επιδεικνύοντας μια άκρως προσιτή και ευχάριστη συμπεριφορά προς όλους όσοι την πλησίασαν.
«Η Μόνικα Μπελούτσι είχε την ευκαιρία να απολαύσει τη γαστρονομία της πόλης μας.
Είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε. Ήταν εξαιρετικά προσιτή και ευχάριστη», επεσήμανε ο κ. Ζέρβας.
Τι έφαγαν
Στο γεύμα, που παρατέθηκε προς τιμήν της, συμπεριλαμβάνοντας ως πρώτο πιάτο κακκαβιά, μεζέδες με θαλασσινά, στήρα μαγειρεμένη με αγιορείτικη συνταγή, αλλά και ελληνικό κρασί.
Παράλληλα, η αγαπημένη ηθοποιός, που μένει σε παραλιακό ξενοδοχείο, έβγαλε selfies με τους κατοίκους και υπέγραψε αυτόγραφα.
«Δεν παλεύω με τον χρόνο, ξέρω ότι θα χάσω»
Λίγη ώρα πριν, η Μόνικα Μπελούτσι έδωσε συνέντευξη Τύπου, στην αποθήκη 1 του λιμανιού, μιλώντας, μεταξύ άλλων, για το πόσο αγαπάει την Ελλάδα, τη σχέση της με τον χρόνο, τα οικεία της πρόσωπα και τις ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάστηκαν ιδιαίτερα, κατά την περίοδο της πανδημίας.
«Νιώθω τυχερή που μεγαλώνω γιατί είμαι υγιής κι εγώ και τα παιδιά μου.
Δεν θέλω να παλέψω με τον χρόνο γιατί ξέρω ότι θα χάσω.
Αυτά που με κάνουν να νιώθω ζωντανή είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, η δουλειά μου.
Όταν δουλεύεις καλά όλα είναι υπέροχα, δημιουργικά.
Γνωρίζεις πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Μου αρέσει η πραγματική ζωή.
Όταν μεγαλώνεις καταλαβαίνεις ότι το σημαντικό στη ζωή πραγματικά είναι η οικογένειά σου, οι φίλοι, να αγαπάς, να μοιράζεσαι αγάπη.
Στην πανδημία καταλάβαμε πολύ πόσο σημαντικές είναι οι ανθρώπινες σχέσεις», τόνισε μεταξύ άλλων.
«Τα πράγματα φαίνονταν πιο δυσοίωνα»
Σε ό,τι αφορά το μέλλον του σινεμά σημείωσε:
«Παλαιότερα ομολογώ τα πράγματα φαίνονταν πιο δυσοίωνα, όμως πλέον δε νιώθω έτσι.
Για παράδειγμα, υπάρχουν φορές που μέσω streaming σου δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσεις φανταστικές ταινίες στις οποίες διαφορετικά δε θα είχες πρόσβαση, όπως το “Αthena” του Ρομέν Γαβρά.
Πέρα από αυτό, η αίσθηση της σκοτεινής αίθουσας παραμένει απίστευτη.
Είναι όπως έλεγε ο Γκοντάρ, το να παρακολουθείς σινεμά από πολύ κοντά βλέποντας τα πρόσωπα να γιγαντώνονται στη μεγάλη οθόνη, μοιάζει σα να ονειρεύεσαι κάτι υπερβατικό».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ