Πέρασαν κιόλας 19 χρόνια από την ημέρα, που ο Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, αλλά και συνθέτης, Ρέι Τσαρλς, «έφυγε» από τη ζωή. Θεωρείται ο «πατέρας» της σόουλ μουσικής, με 13 βραβεία Grammy στη συλλογή του, αλλά και ταυτόχρονα 13 παιδιά!
Ο Ρέι Τσαρλς πέθανε σαν σήμερα, στις 10 Ιουνίου 2004, στο σπίτι του στο Μπέβερλι Χιλς, της Καλιφόρνιας, στις ΗΠΑ, λόγω ασθένειας στο ήπαρ.
- Τιμήθηκε με 13 βραβεία Grammy και πλήθος άλλων βραβείων μουσικών και εξωμουσικών.
- Απέκτησε συνολικά 13 παιδιά, τρία με τη δεύτερη σύζυγό του, Ντέλα Μπέατρις Χάουαρντ και άλλα 10 από τις διάφορες ερωμένες του.
Το Mynews.gr επιχειρεί να προσεγγίσει και να παρουσιάσει τη ζωή και το έργο ενός μεγάλου μουσικού, που άφησε το αποτύπωμά του στην παγκόσμια σκηνή.
Τεράστια προσωπικότητα, αν αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες και τις κακουχίες, που είχε να αντιμετωπίσει, από τους ανθρώπους, που δεν το έβαλαν κάτω παρά τις αναποδιές στη ζωή του…
Στο Πάνθεον
Το 1978 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Brother Ray: Ray Charles’ Own Story» και το 1986 έγινε δεκτός στο «Πάνθεον του Ροκ εν Ρολ» («Rock and Roll Hall of Fame»).
Λίγους μήνες μετά από τον θάνατό του, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η βιογραφική ταινία του Τέιλορ Χάκφορντ, «Ray», με πρωταγωνιστή τον Τζέιμι Φοξ, ο οποίος βραβεύτηκε μάλιστα με Όσκαρ για την ερμηνεία του, το 2005.
Το δράμα στα 5 του χρόνια
Ο θρυλικός μουσικός της σόουλ θεωρήθηκε ιδιοφυΐα της μουσικής, συνδυάζοντας διάφορα στυλ για να δημιουργήσει τον ξεχωριστό ήχο του, ωστόσο έζησε από μικρός το απόλυτο και συνάμα φρικτό οικογενειακό δράμα.
Είδε τον αδερφό του να πνίγεται, ο ίδιος να μην μπορεί να κάνει κάτι, να καλεί στη συνέχεια τη μητέρα του, αλλά δεν κατάφεραν να σώσουν τον μικρό, Τζορτζ.
Τα δύο αγόρια ήταν στην πίσω αυλή και έπαιζαν κοντά σε μια μεγάλη μεταλλική μπανιέρα, που χρησιμοποιούσε η μητέρα τους για να πλύνει τα ρούχα, όταν ο τετράχρονος Τζορτζ γλίστρησε από την άκρη και μέσα στο σαπουνόνερο.
Ο Τσαρλς προσπάθησε να τον τραβήξει έξω, αλλά ο αδερφός του ήταν πολύ βαρύς.
Ο Τσαρλς έτρεξε στο σπίτι, ουρλιάζοντας για τη μητέρα του, αλλά ήταν πολύ αργά. Ήταν η πρώτη μεγάλη τραγωδία σε μια ζωή, που θα είχε πολλές άλλες θλίψεις.
Αν και ο νεαρός Ρέι Τσαρλς – ο γεννημένος Ρέι Τσαρλς Ρόμπινσον – άρχισε να χάνει την όρασή του σε ηλικία 5 ετών, λίγο καιρό, αφότου είδε τον πνιγμό του αδελφού του, ωστόσο η τελική του τύφλωση ήταν ιατρική, κι όχι τραυματική.
Σε ηλικία 7 ετών τυφλώθηκε τελείως, όταν του αφαιρέθηκε το δεξί μάτι από έντονους πόνους.
Οι περισσότεροι ειδικοί της ιατρικής συμφωνούν ότι το γλαύκωμα ήταν ο «ένοχος», αν και μεγαλώνοντας στην εποχή και τον τόπο του Τσαρλς, για να μην αναφέρουμε το οικονομικό υπόβαθρο, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να πει με βεβαιότητα.
Το γλαύκωμα και η απώλεια όρασης
Ωστόσο, η τύφλωση του Ρέι Τσαρλς δεν τον εμπόδισε ποτέ από το να κάνει πολλά πράγματα, όπως… να μάθει ποδήλατο, να παίζει σκάκι, να χρησιμοποιεί σκάλες ή ακόμη και να πετά με αεροπλάνο.
Ο «Κάρολος» χρησιμοποίησε απλώς τις άλλες του αισθήσεις. Έκρινε τις αποστάσεις με τον ήχο και έμαθε να οξύνει τη μνήμη του.
Αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει σκύλο-οδηγό ή μπαστούνι, αν και χρειάστηκε κάποια βοήθεια από τον προσωπικό του βοηθό, στις περιοδείες.
Πιστώνει όλα αυτά στη μητέρα του για την ενθάρρυνση της άγριας ανεξαρτησίας του.
Σύμφωνα με το Smithsonian, ο Τσαρλς ανέφερε τη μητέρα του να λέει:
«Είσαι τυφλός, δεν είσαι χαζός, έχασες την όρασή σου, όχι το μυαλό σου».
Αρνήθηκε να παίξει κιθάρα – το πιάνο και τα πλήκτρα έγιναν τα κύρια όργανά του – επειδή τόσοι πολλοί τυφλοί μουσικοί μπλουζ έπαιζαν αυτό το όργανο. Είπε ότι συνέδεσε την κιθάρα, ένα μπαστούνι και έναν σκύλο με την τύφλωση και την αδυναμία.
«Με άφησε να περιπλανώμαι, με άφησε να κάνω τα δικά μου λάθη, με άφησε να ανακαλύψω τον κόσμο μόνος μου», έγραψε ο ίδιος.
Από αυτό, προφανώς, ανέπτυξε μια σκληρή ανεξαρτησία, αλλά και την ικανότητα να ελίσσεται τόσο επιδέξια, που μερικοί άνθρωποι, αργότερα στη ζωή του, αμφέβαλλαν ότι ήταν πραγματικά τυφλός.
Σε τοπικό καφέ!
Γεννημένος στη Τζόρτζια, ο Ρέι Τσαρλς μεγάλωσε στη Φλόριντα και άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τη μουσική από νεαρή ηλικία.
Πρωτοεμφανίστηκε σε ένα τοπικό καφέ σε ηλικία 5 ετών. Αφού τυφλώθηκε, παρακολούθησε τη Σχολή Κωφών και Τυφλών της Φλόριντα, όπου έμαθε να παίζει πολλά όργανα καθώς και πώς να γράφει μουσική σε Μπράιγ και να συνθέτει μουσική.
- Σε ηλικία 15 ετών, άρχισε να περιοδεύει σε αυτό που ήταν γνωστό ως «Chitlin’ Circuit».
- Το πρώτο του σινγκλ ήταν το «Confession Blues», που κυκλοφόρησε το 1949 με τους «Maxin Trio».
- Το 1954, ο Τσαρλς είχε τον πρώτο του Νο. 1 δίσκο στα R&B charts, «I Got a Woman».
- Το 1960 κέρδισε το πρώτο του βραβείο Grammy για το «Georgia on My Mind» και την επόμενη χρονιά κέρδισε για το τραγούδι «Hit the Road, Jack».
Θα συνέχιζε για να κερδίσει πολλά περισσότερα. Έδειξε την ευελιξία και την απήχησή του όταν, το 1962, το «Modern Sounds In Country And Western Music» ήταν το πρώτο του άλμπουμ που βρέθηκε στην κορυφή του Billboard 200.
Το τελευταίο άλμπουμ του Ρέι Τσαρλς ήταν το «Genius Loves Company» και κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά τον θάνατό του.
Στα Βραβεία Grammy του 2005, ο αείμνηστος Ρέι Τσαρλς κέρδισε οκτώ βραβεία, μεταξύ των οποίων το άλμπουμ και τον δίσκο της χρονιάς.
Με τα χρόνια, κέρδισε ή προτάθηκε για Grammy σε ένα ευρύ φάσμα κατηγοριών-ρυθμού και μπλουζ, γκόσπελ, ποπ, κάντρι και τζαζ.
«Στο κάτω μέρος της σκάλας!»
Ο Ρέι Τσαρλς Ρόμπινσον γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1930, στο Όλμπανι της Τζόρτζια και ήταν το πρώτο παιδί της Αρίθα και του Μπέιλι Ρόμπινσον.
Ο πατέρας του εργαζόταν για τους σιδηρόδρομους. ενώ η μητέρα του στις μπουγάδες!
Η οικογένεια ήταν φτωχή και παρέμεινε έτσι σε όλα τα δύσκολα χρόνια της Ύφεσης.
«Ακόμη και σε σύγκριση με άλλους μαύρους», θυμάται ο Τσαρλς, «ήμασταν στο κάτω μέρος της σκάλας και κοιτούσαμε όλους τους άλλους. Τίποτα κάτω από εμάς εκτός από το έδαφος».
«’Ενας… ψηλός μάγκας»
Η οικογένειά του μετακόμισε πέρα από τα σύνορα, στο Γκρίνβιλ της Φλόριντα, όταν ο Τσαρλς ήταν μόλις λίγων μηνών. Σύντομα ακολούθησε ένα δεύτερο παιδί, ένας ακόμη γιος, που ονομαζόταν Τζορτζ. Ήταν ο αδερφός, που τον έχασε τόσο νωρίς…
Από την άλλη; Ο πατέρας του, Μπέιλι Ρόμπινσον, έγινε κάτι περισσότερο από περιστασιακός επισκέπτης μετά τη γέννα του μικρού αδερφού.
«Ο γέρος δεν ήταν μέρος της ζωής μου», έγραψε ο Τσαρλς στην αυτοβιογραφία του το 1978 για τον πατέρα του.
«… για να πω την αλήθεια, δεν θα έβαζα στοίχημα με πολλά χρήματα ότι αυτός και η μητέρα μου παντρεύτηκαν ποτέ. Ήταν ένας ψηλός μάγκας, αυτό το το θυμάμαι. Αλλά δεν ήταν σχεδόν ποτέ κοντά».
Ήχοι από συναισθήματα
Παρά τη φτώχεια, ο Τσαρλς θυμήθηκε την παιδική του ηλικία ως μια ευτυχισμένη περίοδο. Ένιωθε ότι τον αγαπούσαν δύο γυναίκες: η μητέρα του, την οποία αποκαλούσε «Μαμά», και την πρώτη σύζυγο του πατέρα του, μια γυναίκα που αποκαλούσε «Μητέρα».
Λάτρευε το τραγούδι, που άκουγε τις Κυριακές στην εκκλησία «Shiloh Baptist».
Πάνω απ ‘όλα, του άρεσε να διαλέγει μπούγκι-γουόγκι μελωδίες στο όρθιο πιάνο, που ανήκε σε έναν γείτονα, που ονομαζόταν Γουίλι Πίτμαν.
«Γεννήθηκα με τη μουσική μέσα μου», είπε.
«Και από τη στιγμή, που έμαθα ότι υπάρχουν πλήκτρα πιάνου προς… πολτοποίηση, άρχισα να τα πολτοποιώ, προσπαθώντας να βγάλω ήχους από συναισθήματα».
- Ο Ρέι Τσαρλς έχει το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ.
- Στις 17 Οκτωβρίου του 2011, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έκανε αφιέρωμα στον Τσαρλς.
- Το προσωπικό μουσικό του στυλ επηρέασε τους Έρικ Μπάρντον, Τζο Κόκερ, Βαν Μόρρισον, Ότις Ρέντινγκ και Στίβι Γουόντερ.
Δισκογραφία
“Ray Charles (aka Hallelujah I Love Her So)” (1957)
“The Great Ray Charles” (1957)
“Soul Brothers – With Milt Jackson” (1958)
“Ray Charles At Newport” (1958)
“Yes Indeed!” (1958)
“What’d I Say” (1959)
“The Genius of Ray Charles” (1959)
“Ray Charles In Person” (1960)
“Genius Hits The Road” (1960)
“Dedicated To You” (1961)
“Soul Meeting – With Milt Jackson” (1961)
“Genius + Soul = Jazz” (1961)
“The Genius After Hours” (1961)
“Ray Charles and Betty Carter” (1961)
“The Genius Sings The Blues” (1961)
“Do The Twist! (aka The Greatest Ray Charles)” (1961)
“Modern Sounds In Country And Western Music” (1962)
“Modern Sound In Country And Western Music Volume 2” (1962)
“Ingredients In A Recipe For Soul” (1963)
“Sweet And Sour Tears” (1964)
“Have A Smile With Me” (1964)
“Ray Charles Live In Concert” (1965)
“Country And Western Meets Rhythm And Blues (aka Together Again)” (1965)
“Crying Time” (1966)
“Ray’s Moods” (1966)
“Invites You To Listen” (1967)
“A Portrait Of Ray” (1968)
“I’m All Yours Baby” (1969)
“Doing His Thing” (1969)
“My Kind Of Jazz” (1970)
“Love Country Style” (1970)
“Volcanic Action Of My Soul” (1971)
“A Message From The People” (1972)
“Through The Eyes Of Love” (1972)
“Jazz Number II” (1973)
“Ray Charles Live” (1973)
“Come Live With Me” (1974)
“Renaissance” (1975)
“My Kind Of Jazz Part III” (1975)
“Live In Japan” (1976)
“Porgy & Bess – with Cleo Laine” (1976)
“True To Life” (1977)
“Love And Peace” (1978)
“Ain’t It So” (1979)
“Brother Ray Is At It Again” (1980)
“Wish You Were Here Tonight” (1983)
“Do I Ever Cross Your Mind” (1984)
“Friendship” (1985)
“The Spirit Of Christmas” (1986)
“From The Pages Of My Mind” (1986)
“Just Between Us” (1988)
“Would You Believe?” (1990)
“My World” (1993)
“Strong Love Affair” (1996)
“Berlin, 1962” (1996)
“Thanks For Bringing Love Around Again” (2002)
“Ray Charles Sings For America” (2002)
“Genius Loves Company” (2004)
“Ray Charles Celebrates A Gospel Christmas (With The Voices Of Jubilation)” (2004)
“Genius And Friends” (2005)
“Ray Sings Basie Swings” (2006)
“Rare Genius” (2010)
Φιλμογραφία
“Ballad in Blue” (1964)
“The Big T.N.T. Show” (1966)[15]
“Blues Brothers” (1980)[13]
“Octopussy” (1983)
“Love Affair” (1994)
“Spy Hard” (1996)
“Saturday Live” (1996)
“ABC 2000: The Millenium” (1999)
“The Kennendy Center Honors: A Celebration of the Performing Arts” (2001)
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ