Πατέρας, κόρη και γιος. Απόστολος Αλμπάνης, Αντωνία Αλμπάνη και Κωνσταντίνος Αλμπάνης.
Προπονητής ο πρώτος, αθλητές τα παιδιά του. Εκτός των οικογενειακών δεσμών φυσικά τους ενώνει το ζίου ζίτσου και οι επιτυχίες που κατέκτησαν και θέλουν να κατακτήσουν και στο μέλλον.
Η πιο πρόσφατη τους; Το χρυσό μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ζίου ζίτσου, στην κατηγορία γυναικών -52kg για την Αντωνία και στην κατηγορία ανδρών -69kg για τον Κωνσταντίνο.
Γράφει ο Χρήστος Νάσκας
Τα χρυσά μετάλλια που κατέκτησαν στον πανελλήνιο οδηγούν και τους δυο, Κωνσταντίνο και Αντωνία, στη συμμετοχή τους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τον Οκτώβριο στην Κρήτη και για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Γερμανία τον Μάιο.
Το mynews.gr βρέθηκε στην πόλη των Γιαννιτσών και στις εγκαταστάσεις του συλλόγου Ατρόμητος Γιαννιτσών όπου και συνομίλησε μαζί τους.
Για το πως ξεκίνησαν, τις επιτυχίες τους, τον τρόπο που συνδυάζουν αθλητισμό και προσωπική ζωή, το μέλλον και φυσικά για την παρουσία και τη στήριξη από τον πατέρα τους. Και για τρία λεπτά όπου εκεί κρίνονται όλα…
Ας δούμε όμως και τι έχουν πετύχει μέχρι τώρα η Αντωνία και ο Κωνσταντίνος…
ΑΝΤΩΝΙΑ ΑΛΜΠΑΝΗ
* 1η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα παγκρατίου στη Μόσχα
* 2η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ζίου ζίτσου στην Αθήνα
* 5η θέση στο πανευρωπαϊκό ζίου ζίτσου στην Αθήνα
* 8 φορές πανελληνιονίκης στο ζίου ζίτσου
* 7η θέση στο πανευρωπαϊκό στην Κροατία
* Μέλος της εθνικής ομάδας
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ
* 1η θέση στο πανευρωπαϊκό παγκρατίου στη Ρουμανία
* 3η θέση στο πανευρωπαϊκό ζίου ζίτσου στην Κρήτη
* 2η θέση στο παγκόσμιο παγκρατίου στη Μόσχα
* 10 φορές πανελληνιονίκης στο ζίου ζίτσου
* 5η θέση στο παγκόσμιο ζιου ζίτσου στο Άμπου Ντάμπι
* Μέλος της εθνικής ομάδας
-Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο άθλημα. Το ζίου ζίτσου fighting;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Έχουμε ασχοληθεί με τα περισσότερα μαχητικά αθλήματα. Η ιδιαιτερότητα που έχει το ζίου ζίτσου είναι πως είναι πολύπλευρο.
Ξεκινάς από πάνω, κλωτσιές, γροθιές, έπειτα ακολουθεί το τζούντο, πάλη και καταλήγεις στο έδαφος όπου με τεχνικές μπορείς να καθηλώσεις τον αντίπαλο ή να βγάλεις κάποιο σπάσιμο ή εξάρθρωση στον αντίπαλο. Είναι τελείως ολοκληρωμένο σαν άθλημα. Εγώ ξεκίνησα από πολύ μικρός μέσα στα γυμναστήρια, οι αδελφές μου έκαναν πρωταθλητισμό και σιγά σιγά μυήθηκα σε αυτό και κάνω και εγώ πρωταθλητισμό».
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Κι εγώ έτσι. Από τις αδελφές μου ξεκίνησε όλο αυτό, από τον μπαμπά. Περάσαμε από όλα τα αθλήματα σχεδόν, τζούντο, καράτε, kick boxing, ταε κβο ντο, αλλά για μένα το ζίου ζίτσου έχει πιο πολύ ενδιαφέρον. Είναι όλα τα αθλήματα μαζί στην ουσία».
-Δεν είναι και λίγο…μοναχικό σαν άθλημα; Αν και όλα τα αθλήματα έχουν τις δικές τους προπονήσεις και τον βαθμό δυσκολίας σε αυτές
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Στην ουσία πρέπει να προπονηθείς στο πάνω κομμάτι, κλωτσιές, γροθιές, μετά που παλεύεις και τρίτο έδαφος. Πρέπει σε όλα να είσαι σε ένα εξίσου καλό επίπεδο για να μπορείς να ανταπεξέλθεις μέσα στον αγώνα».
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Πρέπει να είναι καλός και στα τρία, γιατί αν είσαι καλός στο πρώτο θα σε πάρει ο άλλος στο δεύτερο ή στο τρίτο».
«Αποτέλεσμα προσπάθειας ετών τα μετάλλια»
-Είστε πρωταθλητές. Τι σημαίνει για εσάς το πρόσφατο μετάλλιο;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Είναι σειρά γεγονότων, δεν είναι κάτι μεμονωμένο. Πολλά χρόνια ακολουθούμε αυτόν τον δρόμο και ήταν αποτέλεσμα προσπάθειας ετών των το μετάλλιο.
Πρέπει να έρθει και το πανελλήνιο για να προκριθείς σε πιο υψηλούς αγώνες, σε Ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο. Είναι όλος ο χρόνος δουλειάς, δουλεύεις από μικρός για να φτάσεις κάποια στιγμή να υπερασπιστείς αυτό που κάνεις.
Τα πήγαμε πολύ καλά και η αδελφή μου η Αντωνία κατέκτησε χρυσό μετάλλιο. Εγώ πρώτη φορά ανέβηκα ηλικία, στους άνδρες και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή την επιτυχία».
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Στην ουσία το πανελλήνιο είναι σημαντικό γιατί αν δεν περάσεις από αυτό δεν πας στο Ευρωπαϊκό ή στο παγκόσμιο. Πρέπει να βγεις πρώτος για να πας, αν βγεις δεύτερος, πας, δεν πας σε μεγαλύτερη διοργάνωση».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Το καλό με αυτή την κατηγορία είναι πως μαζεύεις πόντους για τη ranking list και τα world games. Μαζεύεις πόντους για τα πανευρωπαϊκά και τα παγκόσμια έτσι ώστε κάποια στιγμή να παίξεις εκεί πέρα. Είναι κάθε τέσσερα χρόνια, όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες».
Ο δρόμος του πρωταθλητισμού και η οικονομική στήριξη
-Πώς φτάνει ένας αθλητής σε επιτυχίες; Ποιος είναι ο δρόμος που ακολουθεί; Μιλάμε για δυο αθλητές που δεν ζουν σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο συνυπολογίζοντας και την οικονομική στήριξη που πρέπει να έχετε
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Οικονομική στήριξη δυστυχώς δεν έχουμε από κάπου. Τι μπορεί και διαθέτει ο κάθε αθλητής και η οικογένεια του. Δηλαδή αν κάποιο παιδί δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στις προσδοκίες του αθλήματος δεν μπορεί και να προσχωρήσει».
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: «Δυστυχώς πρέπει να έχεις χρήματα για να μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό. Αυτό σημαίνει, κούραση, πόνος, στεναχώριες, λύπες, τραυματισμοί.
Και να έχει ταλέντο, αν δεν έχει λεφτά δεν μπορεί να προχωρήσει. Πρέπει να υπάρχουν χορηγοί από πίσω για να σε στηρίζουν. Για να πάρεις μέρος σε world games πρέπει να συμμετέχεις σε πανευρωπαϊκό, σε παγκόσμιο. Αυτά είναι λεφτά και θα το ξαναπώ. Και να έχεις κάποιο ταλέντο στερείται κάτι ένας αθλητής, δυστυχώς, όπως συνέβη με μια διοργάνωση που δεν μπορέσαμε να πάμε
Πρωταθλητισμός σημαίνει πόνος, θα σηκωθούν από τις έξι το πρωί, να κάνουν τα χιλιόμετρα, φυσική κατάσταση, μετά θα έρθουν να κάνουν ενδυνάμωση και μετά τεχνική κατάσταση. Το απόγευμα θα έχουν άλλο πρόγραμμα. Είναι ένας συνεχής πόνος».
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Στον πρωταθλητισμό είσαι μόνος. Όταν π.χ. οι φίλοι σου βγαίνουν έξω και διασκεδάζουν μέχρι αργά εσύ πρέπει να έχεις κοιμηθείς το αργότερο μέχρι τις 11 ή 12 για να ξυπνήσεις το πρωί.
Να τρέξεις, να προπονηθείς αλλά το κάνεις γιατί το αγαπάς. Εμείς το κάνουμε χρόνια, κοιμόμαστε νωρίς».
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: «Ο κόσμος βλέπει μόνο το αποτέλεσμα. Πίσω από τον αθλητή είναι πάρα πολλά».
Ο ελεύθερος χρόνος και τα πολυποίκιλα οφέλη του αθλήματος
Αναπόφευκτο…και το ερώτημα αν υπάρχει ελεύθερος χρόνος όταν ακούς αυτό τον τρόπο ζωής. Προπόνηση, αγώνες, προπόνηση, ταξίδια, αγώνες και όλα πάλι από την αρχή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Υπάρχει ελάχιστος ελεύθερος χρόνος σε περίοδο προετοιμασίας. Η προετοιμασία πρέπει να είναι τουλάχιστον τέσσερις μήνες, μια καλή προετοιμασία. Όλα αυτά τα χρόνια προπονείσαι, στερείσαι πράγματα».
Επηρεάζει το γεγονός πως δεν είναι προβεβλημένα αυτά τα αθλήματα;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: «Το ζίου ζίτσου είναι ένα πολύπλευρο άθλημα. Θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη προβολή γιατί είναι πιο ολοκληρωμένο άθλημα. Ταιριάζουν αυτά τα αθλήματα στον Έλληνα γιατί είναι πιο πεισματάρης. Έχουμε μια παράδοση στα μαχητικά αθλήματα».
Θα λέγατε σε φίλους ή φίλες να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα; Όχι απαραίτητα σε επίπεδο πρωταθλητισμού
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Είναι ένα άθλημα που προβάλλει την αυτοάμυνα πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι. Σου προσφέρει επίσης ηρεμία, πειθαρχία, εναρμόνιση με τους γύρω σου, το περιβάλλον σου.
Είναι ένα είδος γυμναστικής που γυμνάζει όλο το σώμα, όταν ασχολείσαι και με χέρια και με πόδια και παλεύεις».
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: «Ένα παιδί που ασχολείται με τον πρωταθλητισμό σίγουρα χρειάζεται και χρήματα. Εμείς έχουμε τον πατέρα μας που μας βοηθάει, χρόνια ασχολείται με το άθλημα, την αδελφή μου που είναι διατροφολόγος και φυσικά είναι σημαντικό που κάνω προπονήσεις με τον αδελφό μου. Μην ξεχνάμε πόσο σημαντική είναι η διατροφή για έναν αθλητή».
Παρούσα στη συζήτηση που είχε το mynews.gr με τους Απόστολο, Αντωνία και Κωνσταντίνο Αλμπάνη ήταν και η Αγγελική Αλμπάνη, αδελφή των δυο αθλητών.
Αναφέρθηκε στο πως ξεκίνησε, από το ταε κβο ντο, συνέχισε με άλλα αθλήματα για να ασχοληθεί και με την προπονητική όπου έχει επιλέξει προπονητικά το ταε κβο ντο.
Συνιστά στους γονείς να γνωρίσουν το ζίου ζίτσου τα παιδιά τους, όχι μόνο για λόγους πειθαρχίας. Αλλά και για το τι μπορούν να διδαχθούν γενικά πάνω στο συγκεκριμένο άθλημα, κάτι που μπορεί να γίνει ακόμη και από 3 ετών. «Μαθαίνουν πάρα πολλά πράγματα, είναι ωραίο άθλημα για να ενταχθούν τα παιδιά» λέει η Αγγελική χαρακτηριστικά.
«Μέσα σε τρία λεπτά βγάζεις προπόνηση και ιδρώτα μηνών»
Ποιοι είναι οι στόχοι της Αντωνίας και του Κωνσταντίνου ενόψει του Πανευρωπαϊκού τον Μάϊο στη Γερμανία και του παγκόσμιου τον Οκτώβριο στην Κρήτη;
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Προετοιμασία, ξανά από την αρχή. Αφού πάρεις το μετάλλιο είναι σαν να ξεκινάς από την αρχή, από το μηδέν. Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα που θα τα δώσεις όλα για να αγωνιστείς. Πρέπει μέσα σε τρία λεπτά να δείξουμε τι προπόνηση και ιδρώτα έχουμε ρίξει. Ο στόχος εννοείται πως είναι πάντα το χρυσό».
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: «Σε τρία λεπτά πρέπει να εξεταστείς σε ένα διάστημα 4-6 μηνών. Ότι κάνεις κρίνεται από αυτά τα τρία λεπτά που θα αγωνιστείς. Στην ουσία προσπαθείς να εκμεταλλευτείς το λάθος του αντιπάλου σου. Εσύ προσπαθείς να δεις την αδυναμία του και να εκμεταλλευτείς το λάθος του».
«Ακόμη και οι ήττες είναι μαθήματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε»
Τι μπορεί να σκέφτεται μέσα στα αυτά τα τρία λεπτά ένας αθλητής; Τι μπορεί να έχει στο μυαλό του;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Δεν σκέφτεσαι τίποτα. Μόνο να κερδίσεις, μπαίνεις με σκοπό αυτό. Όσο πιο πολύ προπόνηση κάνεις, τόσο πιο τυχερός γίνεσαι. Όσο πιο πολύ προσπαθείς, τόσο πιο πολύ θα ανταμειφθείς».
Ποιες στιγμές θα ξεχώριζαν, καλή ή κακή, η Αντωνία και ο Κωνσταντίνος από τη μέχρι τώρα πορεία τους;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Όλες οι στιγμές μου, από πολύ μικρή ηλικία, είτε έχασα, είτε κέρδισα, είτε έσπασα κάτι, είτε χτύπησα είναι μια εμπειρία για αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου.
Όλη αυτή η προεργασία που έχω κάνει, είτε στεναχωρήθηκα, είτε έκλαψα. Ή έχασα ή κέρδισα πιστεύω πως μετέπειτα θα αποδειχθεί πως έγινε για το καλό μου».
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Κακές στιγμές θα υπάρξουν, αλλά σίγουρα θα είναι για το καλό μας. Δεν μπορείς να βγαίνεις πάντα πρώτος, σίγουρα κάποια στιγμή θα συναντήσεις κάποιον πιο καλό, πιο έμπειρο.
Μετράει το άγχος που έχεις, μετράνε όλα. Όλα είναι μαθήματα που δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας και με αυτά να προχωράμε για να γινόμαστε καλύτεροι.
Καλές στιγμές είναι ακόμη και αυτές που χάσαμε γιατί κάτι μαθαίνουμε και από αυτές.
Θεωρώ πως δεν μπορείς να γίνεις αθλητής χωρίς να έχεις ήττες. Δεν ξέρεις πως είναι το συναίσθημα, βασικά αυτό είναι το συναίσθημα του πρωταθλητή».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «Πιστεύω πως πριν τους αγώνες έχεις μόνο ανυπομονησία να δείξεις αυτό που έχεις προπονηθεί και έχεις δουλέψει. Μπαίνω στην αρένα, χωρίς άγχος, για να παίξω και να κάνω αυτό που είναι να κάνω. Μόνο αυτό. Μόνο αγωνία, να μπω μέσα και να κερδίσω. Αν έχεις άγχος δεν είσαι έτοιμος να παίξεις αγώνα».
Πώς νιώθει όμως ο Απόστολος Αλμπάνης σαν πατέρας που βλέπει τα παιδιά του να βρίσκονται σταθερά στον δρόμο του πρωταθλητισμού;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: «Σαν πατέρας και σαν προπονητής, πάλι αν δεν ήταν παιδιά μου πάλι θα ένιωθα περήφανος. Πρώτα βγάζουμε χαρακτήρες, πρωταθλητές ένας προπονητής μπορεί να βγάλει όποτε θέλει. Χαρακτήρες δεν βγάζουμε όποτε θέλουμε.
Εμένα με ενδιαφέρει πρώτα να έχει ο αθλητής ήθος και από εκεί και πέρα μπορείς να τον πλάσεις όπως θέλεις.
Προχωράμε, κερδίσαμε μια μάχη και συνεχίζουμε».
ΑΝΤΩΝΙΑ: «Ότι είμαστε μέχρι σήμερα τα οφείλουμε στον πατέρα μας, αν δεν ήταν αυτός δεν θα είχαμε φτάσει εδώ. Με τη δική του θέληση και αγάπη για το άθλημα μας έχει φτάσει εδώ που μας έφτασε».
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: «Μας είπε και τα θετικά και τα αρνητικά, εγώ θαυμάζω τα αδέλφια μου που συνεχίζουν αυτή την πορεία. Είναι και άξια παιδιά και θα είναι πρότυπα και για τα δικά μας παιδιά».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ