Με ταχύτατους ρυθμούς συνεχίζονται οι αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης, Νίκο Παρασκευόπουλο, να αποχωρεί με αιχμές από το κόμμα, αλλά «όχι από τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς».
Σε κείμενό του που δημοσιεύθηκε στo news247.gr, ο πρώην Υπουργός αναφέρθηκε στα περί «αποστασίας», παραθέτοντας τον φιλόσοφο Ρολάν Μπαρτ, ο οποίος παρατηρούσε ότι «στον χωρισμό δεν έχει σημασία ποιος φεύγει και ποιος μένει στο σπίτι».
«Για τους ερωτευμένους λοιπόν της συνεδρίασης το πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Εκείνοι που έφυγαν ήταν οι άλλοι, δηλαδή η σημερινή ηγετική ομάδα που στέρησε την ανανεωτική αριστερά από την πυξίδα της και την ξεστράτισε μετά το 2018.
Προηγουμένως ήταν αλλιώς: Παρά την έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας, παρά το αλυσόδεμα λόγω μνημονίου και τα όποια λάθη (όπως το δυσερμήνευτο μήνυμα του ψηφοδελτίου στο δημοψήφισμα) τα επιτεύγματα ήταν τεράστια: Έξοδος από τα μνημόνια και επομένως παύση της ντροπιαστικής νομοθετικής χειραγώγησης, μετατροπή της χρεωκοπίας σε οικονομική επιβίωση και μάλιστα με «μαξιλάρι», θέσπιση δικαιωμάτων, στήριξη αδυνάτων κλπ.
Όμως το 2018, όταν εμφανίστηκαν συνθήκες αυτοδύναμης πολιτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε αντί να οικοδομεί, να αδρανεί.
Το ίδιο κόμμα φάνηκε χωρίς πρόγραμμα διορθώσεων και αναδιανομής να αναζητεί φηφοφόρους, αδιαφορώντας για την κοινωνική και πολιτική τους ταυτότητα και τη «βιβλιοθήκη» τους.
Η κοινωνική του βάση (εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες, διδάσκοντες και φοιτητές στην εκπαίδευση, όπως επίσης και οι αυτοδιοικητικές και επιστημονικές ενώσεις) συρρικνώθηκε και η οικολογική προοπτική ξεχάστηκε.
Ο οργανισμός του μετεξελίχθηκε σταδιακά σε μια συγκεντρωτική δομή, όπου η λαϊκή βάση αντί να προπορεύεται έπρεπε να ακολουθεί και να προσυπογράφει. Και βέβαια, κάθε δυνατότητα ενός κόμματος με αρχηγοκεντρική δομή στο εσωτερικό του να διδάσκει στους έξω και να μεθοδεύει δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις (αντιπροσώπευση, συμμετοχή, λογοδοσία), ήταν υπονομευμένη από χέρι», σημειώνει μεταξύ άλλων.
Παράλληλα, ο κ. Παρασκευόπουλος εκτίμησε ότι η αποχώρησή του δεν συνδέεται με πικρίες ούτε αποτελεί διαζύγιο από τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς.
«Προσωπικά δοκιμάστηκα, ας κρίνουν οι άλλοι, απέκτησα γνώσεις και έγινα ταπεινότερος συνειδητοποιώντας πόσες δυσκολίες και δεσμεύσεις έχει η πολιτική δράση.
Δεν παραλείπω όμως τις βαθιές ευχαριστίες: Όχι μόνο στους συναδέλφους μου, αλλά και στους μαθητές και στις μαθήτριές μου που προσήλθαν και εργαστήκαμε μαζί σε υποθέσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης και ύστερα της Βουλής.
Θαύμαζα τη δουλειά τους, μοιραστήκαμε πολλά άγχη και λιγότερες χαρές, σήμερα είμαστε όλοι φίλοι. Επίσης, ευχαριστώ ιδιαίτερα όσους αγωνιστήκαμε για να αντιμετωπίσουμε ειδικά τις βαρβαρότητες που συνδέθηκαν με την έκδοση του γνωστού «επάρατου» νόμου.
Ευχαριστώ τον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο οφείλω την απότομη είσοδό μου στην τότε κυβέρνηση, και τη δυνατότητα να συμβάλω σε ένα σημαντικό τομέα.
Αργότερα έκανε επιλογές που καθόλου δεν με εκφράζουν, αλλά κρατώ τα θετικά. Για την πρόσφατη περίοδο, τέλος, ευχαριστώ τον Ευρωβουλευτή Κώστα Αρβανίτη, που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ εθελοντικά με σημαντικά θέματα του Ευρωκοινοβουλίου», σχολίασε.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ