Αίσθηση προκάλεσε η φράση «υπάρχουν ακόμα δικασταί εις τας Αθήνας» στη λακωνική δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, κατά την έξοδό του από το κτίριο της ΑΔΑΕ και αφότου είχε παραλάβει από τον πρόεδρο της Αρχής, Χρήστο Ράμμο, επιστολή αναφορικά με την υπόθεση των υποκλοπών.
Η «ρίζα» της φράσης
Η εν λόγω φράση προέρχεται από έναν θρύλο επί βασιλείας του Φρειδερίκου του Μέγα της Πρωσίας, που είχε ζητήσει να αγοράσει έναν ανεμόμυλο, επειδή έκανε θόρυβο εμποδίζοντάς τον να κοιμηθεί, αλλά ο μυλωνάς αρνήθηκε γιατί τον θεωρούσε ιερή κληρονομιά, παρά τις απειλές του βασιλιά.
«Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο», απάντησε ο μυλωνάς στις προειδοποιήσεις του Φρειδερίκου, που στο άκουσμα της φράσης ικανοποιήθηκε για την εμπιστοσύνη του λαού του στη Δικαιοσύνη.
Η χρήση της φράσης από τον Βενιζέλο το 1929
Το 1979 γιορτάστηκαν με μεγάλη λαμπρότητα, όπως επιβαλλόταν για το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας μας, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), τα πενήντα χρόνια της λειτουργίας του.
Δεσπόζουσα θέση στην εορτή είχε η περιώνυμη φράση «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» την οποία με μεγάλη υπερηφάνεια ανέφερε ο υπουργός της Δικαιοσύνης Γ. Σταμάτης.
Τη φράση είχε χρησιμοποιήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος για το ΣτΕ.
Ομιλών την 17ην Μαΐου 1929 στο ΣτΕ και αποτεινόμενος προς τους συμβούλους του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας μας, έλεγε και προέτρεπε τα μέλη του να ακυρώνουν «πάσαν παράνομον πράξιν της διοικήσεως».
Συγκεκριμένα, είχε πει, παραφράσσοντας τη φράση του μυλωνά του Πότσδαμ.
«Εάν τυχόν ηθέλητε ακυρώσει και την σοβαροτέραν έτι πράξιν της κυβερνήσεως, δεν θα δυσφορήσω, αλλά πρώτος εγώ θα σας συγχαρώ. Διότι θέλω κάθε πολίτης, ακόμη και ο πλέον ανυπεράσπιστος αγρότης εις τας εσχατιάς του κράτους, να δύναται να είπει προς την Διοίκησιν, που τον αδικεί, την φράσιν του μυλωνά του Πότσδαμ: “Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας!”».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ