Τρία χρόνια μετά τη διεξαγωγή των πρώτων εκλογών, λίγους μήνες μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, άνοιξαν ξανά οι κάλπες, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Οι φήμες για πρόωρες κάλπες είχαν αρχίσει να διασπείρονται ήδη από το καλοκαίρι του 1977, όταν δημοσιεύματα της εποχής ήθελαν τον τότε πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή, να διαβεβαιώνει τον πρόεδρο της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), Ηλία Ηλιού, ότι δεν θα αιφνιδίαζε την αντιπολίτευση σχετικά με τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, επισημαίνοντας ότι οποιαδήποτε απόφαση θα σχετιζόταν από τις ευρύτερες πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις.
Παράλληλα, σε συναντήσεις που είχε με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου, και τον πρόεδρο της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ), Γεώργιο Μαύρο, ο Καραμανλής διεμήνυε ότι οι εκλογές θα έπρεπε να διεξαχθούν πριν τα τέλη του 1977, με γνώμονα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Η επιλογή της επίσπευσης των εκλογών αντιμετωπίστηκε ποικιλοτρόπως από τους πολιτικούς αρχηγούς, με τον Μαύρο να εκφράζει την αντίθεσή του, φοβούμενος ότι θα καταβαραθρωθεί από το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου να συμφωνεί, υποσχόμενος να αποφύγει την όξυνση των τόνων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, σίγουρος για το ισχυρό προβάδισμα έναντι της ΕΔΗΚ.
Την ίδια περίοδο, η σύμπραξη του Στέφανου Στεφανόπουλου και του Σπύρου Θεοτόκη «γέννησε» την Εθνική Παράταξη, ένα εθνικιστικό και φιλοβασιλικό πολιτικό κόμμα, το οποίο φιλοδοξούσε να αποσπάσει μέρος των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.
Στην Αριστερή πτέρυγα, το ΚΚΕ για πρώτη φορά μετά από σχεδόν σαράντα χρόνια κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές, ασκώντας δριμύτατη κριτική για τον χειρισμό του Κυπριακού και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.
Η Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων, που αποτελούνταν πλέον από πέντε κόμματα (το ΚΚΕ εσωτερικού, την ΕΔΑ, τη Σοσιαλιστική Πορεία, τη Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία και τη Χριστιανική Δημοκρατία) συναινούσε με την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, πρεσβεύοντας τον σχηματισμό μιας Ευρώπης των εργαζομένων και μιας αδέσμευτης εγχώριας εξωτερικής πολιτικής.
Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977, η Νέα Δημοκρατία ανανέωσε την εντολή για νέα διακυβέρνηση, με σημαντική, ωστόσο, πτώση του ποσοστού της, εξασφαλίζοντας 171 έδρες (41,84%), ενώ δεύτερο κόμμα αναδείχθηκε το ΠΑΣΟΚ με 93 έδρες (25,34%), το οποίο άρχισε να εδραιώνεται ως ο μείζων αντιπολιτευτικός πόλος.
Η ΕΔΗΚ συγκέντρωσε 16 έδρες (11,95%), ενώ στη Βουλή μπήκαν το ΚΚΕ με 11 βουλευτές(9,36%), η Εθνική Παράταξις με 5 βουλευτές (6,82%), η Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων (2,72%) και το κόμμα των Νεοφιλελευθέρων (1,08%) με δυο βουλευτές το καθένα.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ