Έκτακτη είδηση έφτασε στο φως της δημοσιότητας με τον Σπύρο Πνευματικό να παραδίδει την έδρα του στη Νέα Δημοκρατία.
Την εν λόγω απόφαση δημοσίευσε και σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λέγοντας πως «είμαι ειλικρινώς υπόχρεως και ευγνώμων για την ψήφο και τη στήριξη των πολιτών της Εύβοιας.
Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση και η άνοδος της εμπιστοσύνης των συμπολιτών της σπουδαίας αυτής περιφέρειας στην δεύτερη κάλπη στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη δικαιώνουν τον αγώνα για μια καλύτερη Ελλάδα, στον οποίο συμμετείχα τα προηγούμενα χρόνια.
Παρά ταύτα, μετά τον θόρυβο και την ανησυχία που προξένησε σε συναθρώπους μου μια διαστρεβλωμένη ερμηνεία της επιστημονικής και ιατρικής μου υπόστασης με αφορμή μιαν ατυχή αποστροφή δημόσιας συνομιλίας μου, ξεκαθάρισα ότι δεν θα συνεχίσω τη θητεία μου στη Βουλή.
Λυπάμαι βαθύτατα για την απογοήτευση που μπορεί να νοιώσουν όσες και όσοι με στήριξαν με την επιλογή τους, αλλά θα ακολουθήσω τις προβλεπόμενες διαδικασίες ώστε η βουλευτική έδρα να μείνει στη Νέα Δημοκρατία».
Υπενθυμίζεται πως μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100,3, ο υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας και καθηγητής Ιατρικής Σπύρος Πνευματικός πρότεινε να γίνεται διαλογή ασθενών και συγκεκριμένα καρκινοπαθών που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο λέγοντας πως «ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό…
Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή.
Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων» , ενώ στη συνέχεια παρουσίασε το παράδειγμα της Αμερικής, όπου γίνεται, όπως είπε, cost benefit ratio.
Αναλυτικά η δήλωσή του
«Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων.
Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται;
Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά πράγματα απ’ αυτά που δεν χρειάζονται να γίνουν.
Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο, αν πάμε και του πούμε ότι ‘δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας’.
Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή.
Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων.
Υπάρχει ένα σημείο που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά.
Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, στο τέλος της ημέρας όμως τι θα γίνει;
Αυτά τα πράγματα τα έχουν δει…
Η Αμερική είναι ένα τρομακτικό παράδειγμα: Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πράξεων, το cost benefit ratio σε μία πράξη κλπ.
Όταν είχαμε πάει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τη γυναίκα μου στην Αμερική, η πρώτη συζήτηση που είχαμε ακούσει ήταν πραγματικά πόσο ακριβό είναι το αμερικάνικο σύστημα.
Γιατί ήταν τόσο πολύ ακριβό; Γιατί όλοι φτάνανε στο νοσοκομείο, σε όποια κατάσταση κι αν ήταν και γίνονταν τα πάντα για όλους και με αυτό τον τρόπο ανακαλύψανε ότι μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορούσαν να παρέχουν υπηρεσίες σε κανέναν.
Άρα, θα πρέπει να κάνουν μια σχετική επιλογή το πόσο μπορούν να ξοδέψουν… Ακούγεται λίγο κυνικό – δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ