Το τραγούδι «Άνθρωποι Μονάχοι» αποτελεί ένα από τα διαχρονικότερα κομμάτια του ελληνικού πενταγράμμου, τραγούδι που ερμήνευσε για πρώτη φορά η Βίκυ Μοσχολιού, σε μουσική Γιάννη Σπανού και στίχους Γιάννη Καλαμίτση.
Κυκλοφόρησε το 1977 και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ενορχήστρωση είναι λιτή, αφού τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού συνοδεύει μόνο μια κιθάρα και έτσι δίνεται έμφαση στο πολύ δυνατό νόημα των στίχων.
Μπορεί αρχικά το τραγούδι να μην εκτιμήθηκε, όμως με το πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε σε «διαμάντι» της δισκογραφίας. Ερμηνεύτηκε στη συνέχεια από πολλούς άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Δάκης και η Λίτσα Διαμάντη.
Η σημερινή ημερομηνία συνδέει με μια απίστευτη σύμπτωση τους δυο δημιουργούς, καθώς την 31η Οκτωβρίου του 2019 έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Σπανός, ενώ σαν σήμερα το 1939 γεννήθηκε ο Γιάννης Καλαμίτσης.
Οι στίχοι του τραγουδιού
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
Σαν το ξεχασμένο στάχυ
Ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
Κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
Σαν το ξεχασμένο στάχυ
Άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
Όπως του πελάγου οι βράχοι
Ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
Κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
Ανεμοδαρμένοι βράχοι
Άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
Σαν ξωκλήσια ερημωμένα ξεχασμένα
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
Σαν ξωκλήσια ερημωμένα σαν εσένα σαν εμένα
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ