Σαν σήμερα πριν από 33 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο «πρίγκιπας» της ελληνικής ροκ, Παύλος Σιδηρόπουλος, μόλις στα 42 του χρόνια.
Ήταν 6 Δεκεμβρίου του 1990, όταν έγινε γνωστή η θλιβερή είδηση του θανάτου του. Ο Σιδηρόπουλος είχε βρεθεί στο σπίτι φίλης του στον Νέο Κόσμο σε κωματώδη κατάσταση λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης, ενώ λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή στο ασθενοφόρο, καθοδόν προς το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Μάλιστα, ο μπασίστας του συγκροτήματος «Απροσάρμοστοι», Αλέκος Αράπης, ανέφερε πως ο Σιδηρόπουλος πιθανώς να πήρε εσκεμμένα υπερβολική δόση με σκοπό να αυτοκτονήσει λόγω των προβλημάτων με το χέρι του, με βάση μια συζήτηση που είχαν λίγους μήνες πριν από το θάνατο του.
Η κηδεία του έγινε στον Κόκκινο Μύλο.
Διαβάστε εδώ πλήρες αφιέρωμα για τη ζωή του Παύλου Σιδηρόπουλου
Ποια όμως η σχέση του Παύλου Σιδηρόπουλου με την Θεσσαλονίκη;
Το Mynews.gr μίλησε με την αδερφή του, Μελίνα Σιδηροπούλου και σας παραθέτει σημαντικές πληροφορίες, σήμερα, που συμπληρώνονται ακριβώς 33 χρόνια από εκείνη τη μέρα.
Ποντιακή καταγωγή και γέννηση στη Θεσσαλονίκη
Ο πατέρας του, Κώστας Σιδηρόπουλος, καταγόταν από οικογένεια καπνέμπορων του Πόντου και είχε τη βιοτεχνία παραγωγής χαρτιού ΕΛΦΩΤ, ενώ από την πλευρά της μητέρας του Τζένης, ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της πεζογράφου και παιδαγωγού Έλλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη, πρώτης συζύγου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη και συγγραφέως.
Η καλλιτεχνική φλέβα ήταν έντονη, καθώς όπως μας ενημερώνει η αδελφή του, Μελίνα, ο πατέρας του, είχε πολύ καλή φωνή και τραγουδούσε όπερα. Συνήθιζε να ακούσει ρώσικα τραγούδια και Αττίκ. Μάλιστα έπαιζε και πιάνο, όντας αυτοδίδακτος.
Η μητέρα του είχε σπουδάσει πιάνο αλλά λόγω της ρευματοειδούς αρθρίτιδας που την ταλαιπωρούσε δεν έπαιξε ποτέ μπροστά στα παιδιά της. Ο πατέρας της (παππούς του Παύλου) έπαιζε βιολί, ενώ μουσικός ήταν και η Έλλη Αλεξίου, οπότε οι μουσικές βάσεις της οικογένειας ήταν πολύ δυνατές.
Ο Κώστας Σιδηρόπουλος μεγάλωσε στο Κιλκίς, έζησε όμως στη Θεσσαλονίκη. Είχε γεννηθεί το 1918 στο Σοχούμ της Ρωσίας, από την οποία οι Σιδηρόπουλοι έφυγαν μετά την επανάσταση του 1917 και το 1923 ήρθαν στην Ελλάδα.
Ο Παύλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 27 Ιουλίου του 1948 και μέχρι τα 6 του χρόνια έμεινε στην πόλη, στο ιδιόκτητο διώροφο σπίτι του παππού τους, στο κέντρο της πόλης.
Η Μελίνα Σιδηροπούλου δεν είχε γεννηθεί (είναι 6 χρόνια μικρότερη, γεννημένη το 1954), ωστόσο θυμάται από διηγήσεις:
«Ο Παύλος ήταν πολύ ζωηρό παιδί, από μικρός. Μου έχουν πει μάλιστα ότι επειδή απέναντι ακριβώς από το σπίτι μας είχε αστυνομικό τμήμα, περνούσε το δρόμο, έμπαινε μέσα στα αυτοκίνητα των αστυνομικών και έπαιζε μαζί τους. Μερικές φορές τον… έπαιρναν και μαζί τους!».
Η μετακόμιση στην Αθήνα, η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και η «μοιραία» γνωριμία
Η οικογένεια μετακόμισε για επαγγελματικούς λόγους στην Αθήνα το 1954, όταν δηλαδή γεννήθηκε η Μελίνα. Ο Παύλος έζησε εκεί μέχρι και το 1967. Το πρώτο τους σπίτι ήταν στα Πατήσια, ενώ από το 1970 η οικογένεια μετακόμισε στην οδό Δροσοπούλου στην Κυψέλη.
Η σχέση του με τη Θεσσαλονίκη ωστόσο αποδείχθηκε καρμική, καθώς ο Παύλος, χωρίς να διαβάζει ιδιαίτερα, πέρασε στο Μαθηματικό του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1967, οπότε επέστρεψε στην γενέτειρά του ως φοιτητής.
«Παρ΄ότι έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο Παύλος δεν μπορώ να πω ότι αισθανόταν Θεσσαλονικιός. Ωστόσο εκεί είχε μια… μοιραία γνωριμία. Γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη από το συγκρότημα Olympians το 1969. Ο Παύλος τον άκουσε να παίζει, είχαν τα ίδια ακούσματα. Ο Παύλος ως ερασιτέχνης περισσότερο. Του πρότεινε να κατέβουν στην Αθήνα», μας λέει η αδελφή του.
«Πιστεύω ότι τον ωφέλησε σημαντικά ότι μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Απέκτησε ανεξαρτησία, έφυγε από τη φωλιά, βρήκε τον εαυτό του. Βοήθησε πολύ αυτό το στοιχείο. Ο πατέρας μας ήταν ένας κλασικός Πόντιος οικογενειάρχης, σε θέματα ηθικής. Περιόριζε αρκετά τον Παύλο, οπότε όταν τελείωσε το σχολείο άνοιξε τα φτερά του».
Ως τότε, ο Σιδηρόπουλος συστηνόταν περισσότερο ως συγγραφέας (ήδη έγραφε και στίχους), παρά ως μουσικός, παρ’ ότι έπαιζε ερασιτεχνικά.
«Ξεχώριζε ο άνθρωπος, δεν είχε καμία δουλειά με τον Πασχάλη και τους υπόλοιπους», έλεγε σε συνέντευξή του ο Σιδηρόπουλος για τον Δεληγιαννίδη.
Με τον Δεληγιαννίδη (πέθανε το 2000) ως γνωστόν δημιούργησαν το συγκρότημα «Δάμων και Φιντίας», κυκλοφόρησαν το single «Ξέσπασμα/ο κόσμος τους» ακολούθησαν οι ζωντανές εμφανίσεις στο «Κύτταρο», αλλά και η ένωση με τους τον Νίκο Τσιλογιάννη και τον Βασίλη Ντάλα, δημιουργώντας το νέο σχήμα των «Μπουρμπουλιών», που ξεκίνησε να εμφανίζεται ζωντανά σε διάφορους χώρους της Αθήνας.
Το συγκρότημα πάντως δεν μπόρεσε να κυκλοφορήσει δίσκο μεγάλης διάρκειας, ούτε να κάνει τις συναυλίες που ήθελε, με αποτέλεσμα να δοκιμάσει την τύχη του ξανά στη Θεσσαλονίκη.
Το 1973 χωρίς επιτυχία
Το καλοκαίρι του 1973 έκαναν συναυλίες στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο τα έσοδα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Ο Σιδηρόπουλος το σκεπτόταν έντονα και η σχέση με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος δοκιμαζόταν. Ο Δεληγιαννίδης τελικά αναχώρησε για την Αγγλία και ο Παύλος επέστρεψε μετά από μερικούς μήνες και πάλι μόνιμα στην Αθήνα, εργαζόμενος μάλιστα για λίγο στο εργοστάσιο του πατέρα του.
Η τρίτη παρουσία του στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν πολύ τυχερή. Από το 1974 και μετά άρχισε μια αρκετά παραγωγική του περίοδος, με συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, εν συνεχεία με τους «Σπυριδούλα» (τους έφερε σε επαφή ο καλός του φίλος, Δημήτρης Πουλικάκος), αλλά και τους «Απροσάρμοστους», όπως μπορείτε να διαβάσετε εκτενέστερα στο αφιέρωμα για τη ζωή του.
Μια «συνάντηση» με… άρωμα Θεσσαλονίκης και η πληρωμή σε χασίς!
Ο Σιδηρόπουλος μετά τους «Σπυριδούλα» πάντως σχημάτισε την μπάντα με ονομασία «Εταιρία καλλιτεχνών» με μουσικούς από τη Θεσσαλονίκη. Οι Θόδωρος Παπαντίνας, Στίλπων Νέστορας, Γιώτης Μπαγκάλας ήταν αυτοί και μαζί με τον Τόλη Μαστρόκαλο έπαιξαν σε πολλά κλαμπς της Αθήνας, με ροκ διασκευές και αποκορύφωμα μια συναυλίας τους στο Σπόρτινγκ το 1980.
Ο Ντίνος Δηματάτης στο βιβλίο του «Το Μοναχικό Μπλουζ του Πρίγκηπας εκδ.Κατσάνος Rock, σελ 70», αναφέρει ένα χαριτωμένο περιστατικό που έγινε σε συναυλία τους στο Κιάτο όταν πήγαν για να παίξουν μαζί με τους Vavoura Band, έναν κιθαρίστα (σ.σ. δεν αναφέρεται το όνομά του ) και η Εταιρεία Καλλιτεχνών. Η συναυλία δεν πήγε καλά, ο …διοργανωτής πλήρωσε τα πρώτα 2 συγκροτήματα και στην Εταιρεία Καλλιτεχνών, έδωσε μια σακούλα…χασίς!
O Φλου που δεν υπήρξε
Σε ό,τι αφορά πάντως στην ιστορία με τον Μπάμπη τον Φλου (ένα από τα πλέον γνωστά τραγούδια του Σιδηρόπουλου που κυκλοφόρησε το 1978), υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, καμία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Μία λέει ότι ήταν ο πατέρας του φίλου του, Νίκου Τζονιχάκη, ενώ τα τελευταία χρόνια προέκυψε και μία ακόμη, αυτή του μοναχού από το Άγιο Όρος, πατέρα Προκόπιου, που σε συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι ο Μπάμπης του Σιδηρόπουλου αναφερόταν σε αυτόν!
«Δεν έχουμε καταλήξει πουθενά και ο Παύλος ποτέ δεν είπε σε ποιον αναφερόταν κι αν ήταν πρόσωπο από τη Θεσσαλονίκη. Ο Παύλος δεν είχε πει ποτέ αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ούτε κάποιος βγήκε να πει ότι ήταν αυτός, ενόσω ζούσε», μας λέει η κ. Σιδηροπούλου.
Ηχητικό από μία από τις τελευταίες του συναυλίες, το 1989 , στη Θεσσαλονίκη, στον κινηματογράφο «Ελλήσποντος»
Η συγκατοίκηση με τον Βαγγέλη Γερμανό
Ο Βαγγέλης Γερμανός μίλησε στον Φάνη Κρίγκο και την εκπομπή «Τρένο φάντασμα» για τη συγκατοίκηση με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στη Θεσσαλονίκη.
«Έναν χρόνο μέναμε μαζί με τον Παύλο, παρεούλα στο ίδιο σπίτι. Ήταν το ’69-’70. Τον προηγούμενο χρόνο μέναμε τέσσερις σε ένα σπίτι και ένας έφυγε πήγε Αθήνα και έφερε ως αντικαταστάτη τον Παύλο. Ο Παύλος δεν είχε ακόμη σχέση με μουσική, έπαιζε βέβαια, αλλά ήθελε να γίνει συγγραφέας σε εκείνη την ηλικία.
Υπήρξε ένα ευτράπελο. Αυτό με τη σόμπα είχε πλάκα. Στο δωμάτιο είχε μια σόμπα πετρελαίου που ζεσταινόταν και κάποια στιγμή είχε μια διαρροή με αποτέλεσμα το πετρέλαιο να έχει ποτίσει και το πάπλωμά του με πετρέλαιο γιατί είχε πέσει κάτω. Και ο Παύλος δεν έκανε μπάνιο για να μην πάει γρουσουζιά…».
Σε άλλη συνέντευξή του ο Βαγγέλης Γερμανός είχε πει:
«Ήμασταν φίλοι και συγκάτοικοι το 1970 στην Θεσσαλονίκη, φοιτητές στο Μαθηματικό τμήμα. Ηταν ένας γλυκός ‘κακομαθημένος’ έφηβος. Το όνειρό του ήταν να γίνει συγγραφέας. Είχε διαλέξει και ψευδώνυμο: Παύλος Αστέρης. Εκείνη την εποχή του άρεσαν τα drums και κάναμε ντουέτο στο σπίτι.
Εγώ κιθάρα και αυτός τύμπανα σε μία πάνινη πολυθρόνα με κουτάλια και μπαγκέτες. Παίζαμε χαρούμενα και κάναμε ατέλειωτη πλάκα και αταξίες. Θυμάμαι μία βόλτα με τις κοπέλες μας, που είχαν έλθει από την Αθήνα και τη Ρένα να λέει στη δικιά μου: “Ρούλα μου, αυτός ο Παύλος με τσιμπάει στο δρόμο σα μάγκας”. Ακριβώς αυτό που τραγούδησε στον “Μπάμπη το Φλου”. “Τσιμπολογούσε τις ξανθές”.
Αργότερα στην Αθήνα τον έβλεπα στη χάση και στη φέξη.
Τον θυμάμαι στη συναυλία του James Brown στό Παλλάς να πάλλεται στην ένταση και το ρυθμό της μπάντας. Αλλη μία φορά στα καμαρίνια του Μετρό να μου λέει πως όπου να ‘ναι “καθαρίζει”…
Ο Παύλος ήταν ένας βιωματικός τύπος όπως πρέπει να είναι ο καλλιτέχνης μόνο που η χημεία που διάλεξε να παλέψει μαζί της, δεν σηκώνει αστεία και έτσι έφυγε νωρίς… αφήνοντας τα τραγούδια του πίσω για παρηγοριά».
Το ποίημα για τη Θεσσαλονίκη
Η μοναδική αναφορά του Παύλου Σιδηρόπουλου για τη Θεσσαλονίκη τη μάθαμε αρκετά χρόνια μετά , σε ποίημα με τίτλους «Με τον Δημήτρη Πουλικάκο» ή «Στη Σαλονίκη», το οποίο γράφτηκε το 1973, αλλά μελοποιήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια (2019) από τον Δημήτρη Καρρά. Ο δίσκος λέγεται «Εξακρίβωση» και περιέχει 13 μελοποιημένα ποιήματα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Το τραγούδι ερμήνευσε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.
Οι στίχοι του ποιήματος του Παύλου Σιδηρόπουλου:
Στη Σαλονίκη κάθομαι σ’ ένα ξενοδοχείο και σκέφτομαι τις μέρες τις παλιές
Περάσανε οι άτιμες σαν ένα λεωφορείο που δεν συγκαταλέγεται στις αστικές γραμμές.
Με μια ζωή ανάμικτη αλήτη αριστοκράτη στο HOBBY πρωτοπαίξαμε μαζί
Νύχτες πολλές κι ατέλειωτες στου Νιόνιου το «παλάτι» περνούσαμε με τζιν και μουσική
Σε μια σκηνή που όμοια δεν είχε ξαναγίνει πολέμησε γι’ αυτή τη μουσική
Μα ήταν φαίνεται «βαριά» κι έπρεπε «ν’ αλαφρύνει» κι έτσι ποτέ δε μπόρεσε να κάνει ένα ΕΛ-ΠΙ
Μα κάποτε του γράψανε εγκώμιο καλλιτέχνη σ’ ένα δισκάδικο, σε κάποιο μαγαζί
Πως δέκα χρόνια τα ’φαγε στο ροκ και στο κουρμπέτι μα όλο κι όλο ήτανε μια κόλλα από χαρτί
Άκουσα νέα δυσάρεστα για σένα Δημητράκη πως μόνος ολομόναχος πια τώρα την περνάς
Δεν ξέρω αν κλαις ή αν χαίρεσαι ή αν άλλαξες λιγάκι κείνο που ξέρω σίγουρα είναι πως τραγουδάς
Ακολουθεί ο στίχος «Άκουσα νέα δυσάρεστα για σένα Δημητράκη / πως μόνος ολομόναχος πια τώρα την περνάς», που αναφέρεται στον Δημήτρη Πουλικάκο.
Η παράσταση στη μνήμη του
Για τον Σιδηρόπουλο είχε ανέβει προ ετών μια θεατρική παράσταση για τη ζωή του με τίτλο «Παύλος Σιδηρόπουλος, ο άγνωστος πρίγκιπας», σε κείμενο του Ανδρέα Ζαφείρη. Τον Παύλο έπαιξε ο Θανάσης Πεθεριώτης, ενώ στην παράσταση συμμετείχε και ο Τόλης Μαστρόκαλος, φίλος του Σιδηρόπουλου (μπάσο στη Σπυδιρούλα).
Μάλιστα ο πρωταγωνιστής Παύλος στην παράσταση έλεγε σε κάποια στιγμή: «Ρε Μαστρόκαλε πώς γέρασες έτσι» και ο φίλος του Παύλου του απαντούσε: «Τι νομίζεις ότι είμαστε όλοι σαν εσένα που δεν γερνάς ποτέ;».
«Ηταν πολύ συγκινητική παράσταση και πιστεύω ότι θα την ξαναδούμε, πιθανότατα και στη Θεσσαλονίκη», μας είπε η κ. Σιδηροπούλου.
Επίσης, στο Youtube υπάρχει μια ταινία «Welcome to the show» που έχει πολλά στοιχεία για τον Παύλο.
Εν ζωή βρίσκονται πλέον ο Βασίλης Σπυρόπουλος από τους «Σπυριδούλα» και οι Απροσάρμοστοι» και η αδελφή του Μελίνα ευχήθηκε να δώσουν το παρών στην παράσταση!
«Δεν τον ένοιαζαν τα λεφτά, θα του άρεσε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου»
Για επίλογο ρωτήσαμε τη Μελίνα Σιδηροπούλου ποιος καλλιτέχνης πιστεύει πως θα άρεσε στον Παύλο Σιδηρόπουλο αν ζούσε σήμερα.
«Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό. Όσο γνωρίζω τον αδελφό μου θυμάμαι ότι του άρεσαν οι δημιουργικοί και ανεξάρτητοι καλλιτέχνες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό με τους αδελφούς Κατσιμίχα στο ξεκίνημά τους, ότι τους είχε δει στη Σαντορίνη και τους είχε πει χαρακτηριστικά: ‘Τι ωραία κομμάτια έχετε, μην κωλώνετε, συνεχίστε έτσι’.
Τον ένοιαζε η ανεξάρτητη και εμπνευσμένη δημιουργία. Δεν τον ενδιέφερε η εμπορικότητα, ούτε τα λεφτά. Αν τον ενδιέφεραν τα λεφτά, θα πήγαινε στην Αμερική με τον Μαρκόπουλο, που το ζητούσε. Επίσης μετά το Φλου είχε πει δεν θέλω τίποτα από χρήματα, δώστε τα όλα στα παιδιά. Έτσι ήταν.
Οπότε πιστεύω ότι θα του άρεσε πολύ ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου»…
Δείτε παλαιότερη συνέντευξη της Μελίνας Σιδηροπούλου
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ