Από το ντοκιμαντέρ «Arte Povera- The Documentary» και τις κινηματογραφικές οθόνες, στο ηχητικό αποτέλεσμα του Album που κυκλοφορεί εδώ και λίγες ημέρες στο Spotify.
Ο ΛΕΞ συμμετέχει με το νέο του τραγούδι, ανάμεσα σε εξίσου αγαπημένους ράπερς, εξιστορώντας «μια ιστορία, στην Ελλάδα του ‘23».
Ο Φώτης Γεωργιάδης (Beats Pliz) εμπνεύστηκε και σκηνοθέτησε το «Arte Povera- The Documentary», ένα ντοκιμαντέρ-έργο ζωής όπως περιέγραψε στις πρώτες προβολές στους κινηματογράφους, οι οποίοι γέμισαν από κόσμο που έσπευσε να παρακολουθήσει το άκρως πρωτότυπο project.
Μεταφέροντας μέσω της οθόνης τη διαδικασία δημιουργίας του μουσικού άλμπουμ, Arte Povera, που γράφει και σμίγει ιδανικά και πρωτότυπα την κλασική μουσική με τη ραπ, ταξίδεψε για ηχογραφήσεις σε κορυφαίου επιπέδου ορχήστρες και χορωδίες του εξωτερικού, δημιουργώντας rap beats στα οποία ραπάρουν μια σειρά καταξιωμένων και δημοφιλών καλλιτεχνών.
Ήδη στις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του Album στο Spotify, το Arte Povera (εμπνευσμένο από την Τέχνη των Φτωχών στην Ιταλία) συγκεντρώνει χιλιάδες αναπαραγωγές από τους χρήστες το που έχουν «αγκαλιάσει».
Με αναφορά στα δάκρυα για το δυστύχημα των Τεμπών
Στο τραγούδι του ΛΕΞ «Ευτυχισμένες Ημέρες in C Minor» περιγράφεται η καθημερινότητα δύο νέων, ενός κοριτσιού κι ενός αγοριού σε «άλλη μια ιστορία», όπως σημειώνει, στην Ελλάδα του 2023.
Ανάμεσα στις περιγραφές στους στίχους κάνει έμμεσα αναφορά και στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών: «Το κορίτσι δε φοβάται τα αεροπλάνα πια, τα τραίνα της φέρνουνε δάκρυα».
Οι στίχοι του τραγουδιού όπως τους μεταφέρει το genius.com:
«Το κορίτσι μελετάει το φεγγάρι, το αγόρι πρέπει να ραπάρει
Την ώρα που ανοίγουν τα φώτα στους δρόμους της Όλγας στα μέσα Φλεβάρη (έξι και είκοσι)
Δεν έχουν ακόμα παιδιά, έχουν δυο γάτες, ένα μαξιλάρι
Βλέπουνε Master Chef στον καναπέ, στοιχηματίζουνε ποιος θα το πάρει
Το κορίτσι θέλει να μπορεί να κρίνει (ναι), Bergman, Κurosawa και Felini (aha)
Θέλει να γυρίσει όλη τη Γη δύο φορές κι ας πιστεύει ότι είναι εξωγήινη (hoo)
Το αγόρι το ρωτάει η ψυχολόγος γιατί νιώθει το άγχος πως γίνεται εμπόδιο (ποιο; ποιο; ποιο;)
Δεν του αρέσει και καλά να μιλάει γι’ αυτά, αλλά τριάντα μες στο Καυτατζόγλειο (yeah)
Daily offender (woo), crazy Eastender
Είκοσι mgs Cipralex (okay), no pun intended
Το κορίτσι προτιμάει τη μαγεία, ξεπέρασε τις κρίσεις της χωρίς χημεία
Το αγόρι φοβάται τον θάνατο, φοβάται το τέλος, φοβάται την ανυπαρξία
[Bridge]
Έχω κάτι εδώ, ρε; για δες
Σκιά είναι, ε;
Κολλάει το κεφάλι μου, ρε φίλε
Μιλάω σε κάποιον, αλλά μάλλον προτιμάω να μιλάω σε περισσότερους
Νομίζω δουλεύει
[Verse 2]
Το κορίτσι έχει οικογένεια δεμένη, πάντα ένα σπίτι να την περιμένει
Το αγόρι μεγάλωσε αλλιώτικα και κάποια απ’ αυτά δεν τα καταλαβαίνει
Το κορίτσι πιστεύει στη φύση, το αγόρι προτιμάει τις ιδέες
Το κορίτσι αγαπάει τα δέντρα (aha), το αγόρι αγαπάει τις κεραίες
Κι έτσι κυλάνε οι μέρες κι οι νύχτες τους με διαφωνίες και με αγκαλιές
Από τη Γαλάτιστα ως τη Βαρκελώνη, απ’ τους εγκλεισμούς ως τις ακρογιαλιές
Ακούνε του Βούλγαρη την Αντιλόπη μέσα σε μια πτήση κάτω από τα άστρα
Το κορίτσι δε φοβάται τα αεροπλάνα πια, τα τραίνα της φέρνουνε δάκρυα
Τίποτα συγκλονιστικό (τίποτα), άλλη μία ιστορία (τα ίδια)
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι που ζουν στην Ελλάδα το ’23
Κι αν ό,τι αγαπάν κινδυνεύει κι αν μαύρο σκοτάδι τους παραμονεύει
Κι αν ούτε ένα φύλλο στη Γη δε σαλεύει, αυτός της ραπάρει κι αυτή του χορεύει, γιατί
[Outro]
Γιατί πάντα θα έχουν τις ευτυχισμένες ημέρες
Καμία αρρωστοφοβία, καμία κρίση πανικού
Ούτε η κοινωνία η ίδια, όσο κι αν προσπαθούν
Ακόμα και θαμμένοι μέσα σε τόνους από σκουπίδια
Προσπαθώντας να βρουν ο ένας τον άλλον
Και κουνώντας τις θέσεις τους
Πάντα θα έχουν τις ευτυχισμένες ημέρες
Ή τουλάχιστον αυτό αξίζει να πιστεύουμε».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ