Σαν σήμερα, το 1979 ο σπουδαίος Οδυσσέας Ελύτης τιμάται με Νόμπελ λογοτεχνίας και έτσι έγινε ο δεύτερος Έλληνας που τα κατάφερε.
Η πρώτη φορά που Έλληνας βραβεύτηκε με Νόμπελ ήταν στις 10 Δεκεμβρίου του 1963, όταν ο Γιώργος Σεφέρης πήρε το βραβείο.
Ο Οδυσσέας Ελύτης στις 18 Οκτωβρίου του 1979 τιμήθηκε από τη σουηδική Ακαδημία «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία», παραλαμβάνοντας το εν λόγω βραβείο από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Οδυσσέας Αλεπουδέλης και υιοθέτησε το Ελύτης, καθώς είχε αδυναμία στις λέξεις που ξεκινούσαν από -ελ-, όπως Ελλάδα και Ελένη, η γυναίκα που ήταν ο μεγάλος του έρωτας.
Γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο Κρήτης και ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά της οικογένειας, με πολλά από τα ποιήματά του να έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νότης Μαυρουδής και ο Λίνος Κόκοτος.
Μάλιστα, υπάρχει και μια αστεία ιστορία με τη Ρένα Κουμιώτη, η οποία και δεν τον αναγνώρισε, όταν εκείνη ερμήνευσε τραγούδια του στον δίσκο «Θαλασσινό Τριφύλλι».
Όμως την εποχή εκείνη, που η τεχνολογία δεν ήταν τόσο προηγμένη, δεν ήταν γνωστά τα πρόσωπα, ακόμη και των σπουδαιότερων ανθρώπων της εποχής.
Έτσι, λοιπόν, η Ρένα Κουμιώτη δεν αναγνώρισε τον Οδυσσέα Ελύτη, όταν εκείνος την πλησίασε για να τη συγχαρεί για τον τρόπο που ερμήνευσε τα τραγούδια.
Ο Αλέκος Πατσιφάς, που κατάλαβε τι συνέβη έσπευσε να σώσει την κατάσταση και να συστήσει την τραγουδίστρια με τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος δικαιολόγησε αμέσως την Κουμιώτη λέγοντας «που να με ξέρει το κορίτσι».
Ο διάλογος
– Τι λέγατε;
– Με ποιον κ. Πατσιφά;
– Με τον κύριο τώρα που μιλούσατε.
– Μπα… τίποτα. Με συνεχάρη για το πώς είπα τα τραγούδια.
– Μάλιστα… Ξέρεις παιδί μου ποιος ήταν αυτός;
– Όχι που να ξέρω;
– Αυτός Ρένα είναι ο μεγαλύτερος ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης, που έχει γράψει τους στίχους στα τραγούδια που λες.
– Οδυσσέα έρχεσαι μισό λεπτό; Ο Ελύτης πλησιάζει.
– Άκουσα Αλέκο, άκουσα. Που να με ξέρει το κορίτσι; Κυρία μου να συστηθώ. Οδυσσέας Ελύτης. Για εσάς εδώ σήμερα όχι ποιητής αλλά στιχουργός!
Και πράγματι στον συγκεκριμένο δίσκο ο Οδυσσέας Ελύτης έγραψε στίχους και δεν έγινε απλή μελοποίηση των ποιημάτων του.
Εργογραφία
Ποιητικές συλλογές
Προσανατολισμοί («Πυρσός», 1939)
Ήλιος ο Πρώτος μαζί με τις παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα ( «Γλάρος», 1943)
Το Άξιον Εστί («Ίκαρος», 1959)
Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό («Ίκαρος», 1960)
Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας («Ίκαρος», 1962)
Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας («Ίκαρος», 1971)
Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά («Ίκαρος», 1971)
Το Μονόγραμμα («Ίκαρος», 1972)
Τα Ρω του Έρωτα («Αστερίας», 1972)
Τα Ετεροθαλή («Ίκαρος», 1974)
Μαρία Νεφέλη («Ίκαρος», 1978)
Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας («Ίκαρος», 1982)
Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου («Ύψιλον», 1984)
Ο μικρός ναυτίλος («Ίκαρος», 1985)
Τα ελεγεία της Οξώπετρας («Ίκαρος», 1991)
Δυτικά της λύπης («Ίκαρος», 1995)
Εκ του πλησίον («Ίκαρος», 1998)
Δοκίμια
Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου («Νέα Εστία», 1946)
Ο ζωγράφος Θεόφιλος («Αστερίας» 1973)
Ανοιχτά χαρτιά («Αστερίας», 1974)
Η μαγεία του Παπαδιαμάντη («Ερμής», 1976)
Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο («Ύψιλον», 1980)
Ιδιωτική Οδός («Ύψιλον»,1990)
Τα Δημόσια και τα Ιδιωτικά («Ίκαρος», 1990)
Εν λευκώ («Ίκαρος», 1993)
Ο κήπος με τις αυταπάτες («Ύψιλον», 1995)
Μεταφράσεις
Ζαν Ζιρωντού: «Νεράιδα – Ονειρόδραμα σε τρεις πράξεις» (Εταιρία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, 1973)
Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ο κύκλος με την κιμωλία» (Εταιρία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, 1974)
Δεύτερη Γραφή («Ικαρος», 1976)
Σαπφώ (1976)
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη («Υψιλον», 1985)
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ