Από τη Θεσσαλονίκη, στο τριεθνές αεροδρόμιο, “EuroAirport”. To αεροδρόμιο σύνδεσης τριών διαφορετικών πόλεων σε ισάριθμες διαφορετικές χώρες (Μιλούζ, Βασιλεία, Φράιμπουργκ).
Από εκεί απευθείας στη Βασιλεία. Στην “πόλη της τέχνης” για τη “βάση” μας.
To mynews.gr συνεχίζει να σας ταξιδεύει, συνεχίζει το οδοιπορικό του στην Ευρώπη. Από Λισσαβώνα και Μασσαλία, στο Βέλγιο (Βρυξέλλες, Μπριζ, Αμβέρσα) και τώρα “μπάσιμο” στην Ελβετία.
Δεν ξέρω αν κάναμε καλά και δεν πήγαμε καθόλου στη γαλλική Μιλούζ, ωστόσο σίγουρα η επιλογή μας να ταξιδέψουμε στη Λουκέρνη μας δικαίωσε.
Τόσο η Βασιλεία, όσο και η Λουκέρνη δεν είναι μεγαλουπόλεις, όπως για παράδειγμα η Ζυρίχη, την οποία είχαμε επισκεφθεί παλιότερα.
Συν τοις άλλοις, η μεταξύ τους απόσταση είναι κοντινή.
Μία ωρίτσα με το τρένο και ήμασταν από τη Βασιλεία στη Λουκέρνη.
Εντυπώσεις και tips
Μας έκανε εντύπωση ότι σε καμία από τις δυο ελβετικές πόλεις δεν συναντήσαμε άστεγους ή ζητιάνους, όπως έγινε για παράδειγμα αργότερα, όταν πήγαμε στο Φράιμπουργκ ή σε άλλες πόλεις, όπως η Πράγα για παράδειγμα.
Επίσης, η επιλογή να ταξιδέψεις στην Ελβετία θα πρέπει να σε προετοιμάσει για συνάλλαγμα. Η αλήθεια είναι ότι… παίρνουν και ευρώ, αλλά καλύτερα να έχεις μαζί σου ελβετικά φράγκα.
Γενικά, οι πόλεις της Ελβετίας αποδείχθηκαν ακριβοί προορισμοί. Οι τιμές είναι πολύ τσιμπημένες. Κυρίως στο φαγητό, αλλά και σε άλλα προϊόντα.
Μόνο το εμφιαλωμένο νερό, αν το έπαιρνες από super market, μας φάνηκε ιδιαίτερα φτηνό. Υπήρχε μάλιστα μεγάλη αλυσίδα super market τα “Coop”, που μπορούσες να βρεις τα πάντα.
Φτηνά, όχι βέβαια σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, το εμφιαλωμένο νερό ήταν πολύ φτηνό.
Φυσικά, οι άνθρωποι στην Ελβετία σταματούν στις διαβάσεις με τα αυτοκίνητα τους για να περάσουν οι πεζοί.
Η γλώσσα; Σύμπλεγμα κυριολεκτικά. Γερμανικά, γαλλικά ακόμη και ιταλικά.
Βέβαια, το παράδοξο ήταν ότι οι κάτοικοι καταλαβαίνουν αγγλικά, αλλά σε απαντούσαν στα γερμανικά ή τα γαλλικά. Κυρίως οι μεγάλοι σε ηλικία, αφού οι νεότεροι μιλούσαν αγγλικά.
Οσο για το φαγητό; Οι σοκολάτες, τα αλλαντικά, τα λουκάνικα αφθονούν, όπως επίσης και οι πολλές επιλογές λαχανικών, όπως διαπιστώσαμε…
Το φοντύ, που είναι ένα καθαρά ελβετικό φαγητό, δεν το βρήκαμε προς έκπληξη μας σε πολλά μαγαζιά στη Βασιλεία.
Επίσης, η συγκοινωνία ήταν άψογη. Αυτές είναι πάντως κάποιες γενικές διαπιστώσεις. Πάμε να δούμε κάθε πόλη ξεχωριστά.
Αρχή από τη Βασιλεία…
Βόλτα στον Ρήνο και “Rathaus”
Η βόλτα στον Ρήνο ήταν από τις πρώτες επιλογές. Μάλιστα, πληροφορηθήκαμε ότι το καλοκαίρι οι Ελβετοί κάνουν μπάνιο εκεί, σε συγκεκριμένα σημεία του ποταμού.
Υπάρχουν εστιατόρια και καφέ κατά μήκος του ποταμού, στα οποία μπορεί να καθίσει κανείς εκεί με θέα τον Ρήνο.
Για όσους το αντέχει η τσέπη τους, υπάρχει το πολυτελές ξενοδοχείο “Les Trois Rois”/”Drei Konige”, στο οποίο επίσης μπορείτε να καθίσετε με θέα τον ποταμό.
Επισκεφθήκαμε το “κόκκινο δημαρχείο” της πόλης.
Για την ακρίβεια περάσαμε αρκετές φορές από εκεί. Η Βασιλεία δεν έχει μετρό, αλλά το καλό ήταν πώς το χρηματικό ποσό, που δώσαμε στο ξενοδοχείο, συμπεριελάμβανε όλες τις μετακινήσεις μας στην πόλη. Καλή κίνηση…
Μάλιστα, περιελάμβανε και τη μεταφορά από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο και τανάπαλιν. Η παλιά πόλη συγκεντρώνει όλα τα αξιοθέατα, αλλά και στη νέα πόλη μπορείς να περάσεις με τα πόδια τη γέφυρα (σ.σ. έχει αρκετές), όμως δεν είναι τόσο τουριστική.
Θα πρέπει να επισκεφτείτε την κεντρική πλατεία, όπου και υπάρχει υπαίθρια αγορά σαν λαϊκή αγορά τα Σάββατα, ενώ επίσης στον Καθεδρικό ναό, αξίζει να πάτε.
Ο καθεδρικός ναός ονομάζεται “Munster” και γύρω του μάλιστα έχει μία πλατεία, που λέγεται “Munsterplatz”.
Γύρω της έχει μεσαιωνικά κτίρια, ενώ όταν πήγαμε έβαζαν τεράστια περιστρεφόμενη ρόδα, από την οποία θα μπορούσε να δει κανείς όλη την πόλη.
Ο ναός είναι κοντά πάντως στην μεγάλη πλατεία. Η κεντρική πλατεία στο Δημαρχείο λέγεται “Marktplatz”, ενώ το “κόκκινο δημαρχείο” της πόλης ονομάζεται “Rathaus”.
Υπάρχουν κτίρια, που είναι σαν… γλυπτά από κόκκινο “ψαμμίτη”, όπως μάθαμε αργότερα, ιδιαίτερα γύρω από την πλατεία της πόλης.
Μουσεία, γκαλερί και… τέχνη
Για όσους αρέσκονται στα μουσεία, έχει τουλάχιστον 40. Αισθάνεσαι, πάντως, τους διαφορετικούς πολιτισμούς, την αρχιτεκτονική και τις επιρροές, που έχει η πόλη. Πολλές γκαλερί τέχνης, μουσεία, ορχήστρες, αλλά και θέατρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Βασιλεία λέγεται η “πόλη της τέχνης”. Είναι επίσης η γενέτειρα του πασίγνωστου τενίστα, Ρότζερ Φέντερερ, κι αυτό το καταλαβαίνεις άμεσα.
Φυσικά, εμείς επισκεφθήκαμε το “Saint Jacob Park”, την ποδοσφαιρική έδρα της Βασιλείας. Αίσθηση; Η πιο ακριβή επίσημη φανέλα απ’ όσες μπουτίκ ομάδων στην Ευρώπη είχαμε επισκεφθεί. Τότε, κόστιζε 120 ευρώ!
Μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δίπλα ακριβώς στο γήπεδο ήταν ενσωματωμένο ουσιαστικά ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο.
Απέναντι ακριβώς από το γήπεδο υπήρχε πάρκο (το Saint Jacob park), όπου βρίσκεται και το παγοδρόμιο, το οποίο και επισκεφθήκαμε.
Υπήρχε επίσης ζωολογικός κήπος, από κοινού με ενυδρείο, για όσους αρέσκονται σε τέτοιες επισκέψεις.
“Lange Erlen” και “Wette Park”
Μας έκανε αίσθηση η περιήγηση στο “Lange Erlen”. Είναι πάρκο, το οποίο δυσκολευτήκαμε είναι αλήθεια να βρούμε. Με λεωφορείο πήγαμε.
Ηταν ιδανικό, πάντως, για βόλτα, ειδικά το πρωί. Μέσα στη φύση. Ιδανικό επίσης για παιδιά. Μάλιστα, έχει και κάποια ζωάκια. Είσοδος;
Είναι δωρεάν. Γεμάτο πράσινο και μέσα στην πόλη. Αξίζει 100% μία βόλτα.
Παράλληλα, κοντά στο ξενοδοχείο μας ήταν και το “Wette Park”. Δίπλα στον σταθμό των τρένων.
Υπήρχε και καφέ, με ξαπλώστρες για τις ηλιόλουστες μέρες, μέσα στο πάρκο. Καλή επιλογή.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η παλιά πόλη της Βασιλείας δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, είναι πεζοδρομημένη, έχει εξαιρετικά μεσαιωνικά κτίρια, αλλά έχει και… αρκετές ανηφόρες, που μπορεί να σας κουράσουν.
Επίσης, πληροφορηθήκαμε για το “Pappenhausmuseum”, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης σε ένα τετραώροφο κτίριο.
Περιλαμβάνει τεράστια συλλογή από κουκλόσπιτα και αρκουδάκια από τις αρχές του αιώνα ακόμα.
Είναι αλήθεια ότι η πόλη γενικότερα μοιάζει ήρεμη, φαίνεται ασφαλώς και συνάμα μικρή. Πιστεύουμε ότι οι 3-4 μέρες αρκούν για να την επισκεφτεί κανείς.
Την τελευταία μέρα πήγαμε και στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο. Είναι στη νέα πόλη. Κάναμε μία βόλτα και εκεί, χωρίς βεβαίως να μείνουμε για πολύ ώρα.
Φαγητό και καφές
Παραδοσιακό πιάτο στις ελβετικές πόλεις είναι το φοντύ. Γενικά, πάντως, οι τιμές είναι τσιμπημένες. Αρκετά θα έλεγα. Ειδικά στο φαγητό.
Το λουκάνικο από υπαίθρια καντίνα είναι πάντως “must”. Υπάρχουν μάλιστα επιλογές πολλές λουκάνικων.
Οι ελβετικές σοκολάτες είναι κάτι το παραδοσιακό. Γενικά, υπάρχουν μέρη, ειδικά στο κέντρο, που μπορείς να επισκεφτείς για καφέ και φαγητό. Το Σάββατο γίνεται χαμός στην κυριολεξία από κόσμο.
Στα καφέ δεν καπνίζουν μέσα. Βρήκαμε βέβαια ένα-δυο, που ήταν μοιρασμένα και μπορούσες να καπνίσεις στο μισό.
Αν πετύχεις τη Βασιλεία ηλιόλουστη, όπως την πετύχαμε εμείς, αξίζει να βρεθείς σε ένα από τα καφέ ή της πλατείας ή στον Ρήνο.
Δεν είναι τουριστική πόλη, με την έννοια ότι τα μαγαζιά με σουβενίρ ήταν περιορισμένα για να μην πούμε σχεδόν καθόλου.
Συγκοινωνία
Η Βασιλεία δεν έχει μετρό. Εχει λεωφορεία και τραμ. Ο κύριος σιδηροδρομικός σταθμός είναι ο λεγόμενος… ελβετικός. Βρίσκεται μέσα στην πόλη και λέγεται “Basel SBB”.
Εκεί κοντά ήταν το ξενοδοχείο μας. Αυτός εξυπηρετούσε πάντως και τα δρομολόγια των γαλλικών τρένων και θα τον χρησιμοποιήσετε, αν θέλετε να κάνετε εκδρομή στη Γαλλία. Κι όχι μόνο.
Γιατί από εκεί πήγαμε τόσο στη Λουκέρνη, όσο και στο Φράιμπουργκ, που επίσης θα μας απασχολήσουν σύντομα, έστω κι αν ήταν μία ημερήσια εκδρομή.
Υπάρχει ένας ακόμη σιδηροδρομικός σταθμός, που βρίσκεται στα βόρεια της πόλης, λέγεται “Basel Badischer Bahnhof (Basel Bad Bf)” και συνδέει-εξυπηρετεί το γερμανικό σιδηροδρομικό δίκτυο.
Φυσικά, όποιος επιθυμεί μπορεί να κάνει και βόλτα στο Ρήνο με καραβάκι. Δεν ρωτήσαμε για τιμές, αλλά δεν είναι και δύσκολο να ρωτήσεις.
*** Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο. Ισως να μη μεταφέρουν την ομορφιά των δύο πόλεων, αφού όταν επισκεφθήκαμε την Ελβετία, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποια χρόνια αργότερα, θα ήθελα να γράψω γι’ αυτές τις ταξιδιωτικές εμπειρίες.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ